Goudkeelhoningeter

27 cm

De doornige wangen honingeter is een opportunist als het gaat om voeding. Studies hebben aangetoond dat 38% van hun dieet nectar is; echter ook insecten, kleine hagedissen, spinnen en larven zijn op het dieet. De doornige wanghoningeter is een van de grootste snavelvormige onder de honingeters in een Zuid-Australische studie, waar werd vastgesteld dat de voorkeur van deze vogel voor nectar en insecten ongeveer hetzelfde was. Wanneer er echter in de winter en de lente een overvloed aan nectar is, hebben de vogels de neiging om te profiteren van deze hulpbron, waardoor andere periodes van het jaar hun dieet op insecten mogelijk maken. De vogel wordt beschouwd als een vleesetende voeder, dus het resterende dieet op fruit zou ongeveer 25% bedragen, als we bedenken dat 38% van het dieet nectar is. Waarnemingen van vogels bij het voeren van hun jonge vogels in Sorrento, Victoria, vertellen dat vogels profiteren van het beschikbare fruit van inheemse planten. De vogels zijn ook gezien in boomgaardomgevingen, maar er is geen sluitend bewijs dat dit type fruit een doelwit was voor hun dieet.

De stekelige wangeneter is te vinden op de meeste locaties in Australië, behalve ten oosten van de Great Dividing Range, Tasmanië, het uiterste zuidwesten van West-Australië en de noordelijke Australische tropen. De vogels komen echter wel voor op Kangaroo Island in Zuid-Australië. De meeste waarnemingen zijn gedaan in schaarse, bosrijke omgevingen. Bijna evenveel waarnemingen zijn gedaan in schaarse, heuvelachtige grasomgevingen, waaronder spinifex en stekelvarkengras. Deze grassen komen vooral voor in droge en halfdroge delen van het binnenland van Australië. In deze gebieden zijn er af en toe kleine struiken of bomen (meestal Acacia-soorten), waar de vogels hun toevlucht kunnen vinden. Andere habitats zijn onder meer verspreid bos, open bos, dun struikgewas en gesloten struikgewas. De vogels zijn ook te vinden in beheerde en gecultiveerde begroeide land- en weilanden, bestaande uit een reeks grassen, waaronder zegge, biezen, pijlgrassen en zeekruid. In kustgebieden, zoals het Mornington-schiereiland, zijn de vogels te vinden in theeboom (Leptospermum scoparium) -omgevingen langs de waterkant. De vogels komen af en toe voor in mangroven en boomgaarden. Ze worden beschouwd als een nomadische soort; dit lijkt echter meer het geval te zijn in de noordelijke delen van Australië. In het zuiden verblijven ze meestal in lokale gebieden en worden ze als inwoner beschouwd. Ze zijn een veel voorkomende soort in hun hele verspreidingsgebied op het Australische continent.