Tijgervink
Een soort van Amandava Wetenschappelijke naam : Amandava amandava Genus : Amandava
Tijgervink, Een soort van Amandava
Botanische naam: Amandava amandava
Genus: Amandava
Photo By Lip Kee , used under CC-BY-SA-2.0 /Cropped and compressed from original 
Beschrijvingen
De tijgervink is 9,5 tot 10,5 centimeter lang. In het broedseizoen is de bovenzijde van het mannetje donker roodbruin met een zwarte staart. De vleugels zijn donkerbruin, terwijl de rest van zijn lichaam helderrood is. Op de flanken, rug en vleugeldekveren bevinden zich witte stippen. Na het broedseizoen wordt hij meer vaalbruin. Het vrouwtje heeft overwegend grijs met geel en bruine tinten. 
Grootte
10-10 cm (3.75-4 in)
Kleuren
Zwart
Rood
Brons
Grijs
Wit
Habitat
Rode avadavats komen vooral voor op vlakke vlaktes, op plaatsen met hoog gras of gewassen, vaak in de buurt van water. De soort heeft vier benoemde populaties. De genomineerde ondersoort komt voor in Bangladesh, India, Sri Lanka, Nepal en Pakistan; de Birmese vorm wordt flavidiventris genoemd (komt ook voor in delen van China, Indonesië, Thailand en Vietnam); de bevolking verder naar het oosten op Java heet punicea en in Cambodja decouxi. Er zijn geïntroduceerde populaties in Zuid-Spanje, Brunei, Fiji, Egypte, Maleisië, Portugal, Puerto Rico, Singapore en Hawaï.
Soort voeding
Granivoor
Algemene Informatie
Gedrag
Deze vink wordt meestal gezien in kleine kuddes, vliegend met snelle vleugelslagen en afdalend in graspollen waar ze moeilijk te observeren zijn. Paren blijven tijdens het broedseizoen bij elkaar. Deze vogels produceren een kenmerkende lage pseep-oproep met één noot die vaak tijdens de vlucht wordt gegeven. Het nummer is een serie lage tonen. Vogels van een kudde zullen elkaar gladstrijken en hun hoofdveren uitnodigen. Ze voeden zich voornamelijk met graszaden, maar zullen ook insecten zoals termieten opnemen als ze beschikbaar zijn. Ze bouwen een bolvormig nest gemaakt van grassprieten. De gebruikelijke koppeling is ongeveer vijf of zes witte eieren. De snavel begint rood te kleuren in mei en wordt donker in november en december. De snavel wordt dan in april snel zwart en de cyclus gaat verder. Deze seizoenscycli zijn gekoppeld aan seizoensveranderingen in daglengte. Er zijn twee ectoparasitaire soorten luizen (een ischnoceran, Brueelia amandavae en een amblyceran, Myrsidea amandava) geïdentificeerd en er is een paramyxovirus geïsoleerd van vogels die in Japan worden gehouden.
Distributie Gebied
Er zijn drie ondersoorten: A. a. amandava (Pakistan, India, Nepal en Bangladesh) A. a. flavidiventris (Myanmar, Zuid-China, Noordwest- en Midden-Thailand en de Kleine Soenda-eilanden) A. a. punicea (Zuidoost-Thailand, Cambodja, Zuid-Vietnam, Java en Bali) Het leefgebied bestaat uit vlak terrein met een weelderige vegetatie van bijvoorbeeld hoog gras of riet, maar ook in dicht begroeide akkers. Vaak in de buurt van water. Ontsnapte kooivogels hebben verwilderde populaties gevormd in: Italië, Portugal, Spanje, Bahrain, Egypte, Iran, Brunei, Maleisië, Réunion, Dominikaanse Republiek, Guadeloupe, Mexico (land), Puerto Rico, Verenigde Staten, Fiji, Vanuatu en Japan.
Soort Status
De tijgervink heeft een groot verspreidingsgebied en daardoor alleen al is de kans op de status kwetsbaar (voor uitsterven) uiterst gering. De grootte van de populatie is niet gekwantificeerd, maar is plaatselijk in geschikt habitat algemeen en soms zeer algemeen. Om deze redenen staat de tijgervink als niet bedreigd op de Rode Lijst van de IUCN.
Scientific Classification
Phylum
Chordadieren Klasse
Vogels Classificatie
Zangvogels Familie
Prachtvinken Genus
Amandava Species
Tijgervink 
AI-ornitholoog in uw broekzak
Scan de QR-code om te downloaden
_male_-_Flickr_-_Lip_Kee.jpg){kind=link}