Pluimmeestiran

9 cm

De kuifmees-tiran is een generalistische voeder die insecten eet. Het is ook bekend om in zeldzame omstandigheden zaden te eten. Het is een actieve voeder die jaagt in paren of, na het broedseizoen, kleine familiegroepen. Het is ook bekend om te voeren met foeragerende koppels van verschillende soorten, hoewel dit gedrag abnormaal is. Wanneer dit gebeurt, wordt het het vaakst gezien als foerageren met de doornstaart rayadito; er zijn kuddes van dertig getuft tit-tirannen in deze foerageergroepen van gemengde soorten gemeld. Vogels in paren hebben de neiging om de haaskikkervorm te voeden en constant visueel contact met elkaar te onderhouden. Deze soort voedt zich in alle lagen van zijn leefgebied, van de onderlaag tot de kruin. Bij het voeren maakt deze vliegenvanger veel korte vluchten van baars naar baars en jaagt hij het liefst in struiken met kleine bladeren, vooral die van de geslachten Adesmia, Baccharis en Porlieria. Een tiran-tiran heeft de neiging om dichtbij de basis van de struik te landen en naar boven te gaan, terwijl hij vaak zijn staart naar boven beweegt en zijn vleugels huivert. Er is ook waargenomen dat het tijdens dit proces op zijn zitstok draaide. Tijdens het foerageren neemt de getuft tiran gemiddeld drie aanvallen op prooidieren per minuut. De voedingswijze wordt vergeleken met die van een koningskat. De kuifmees-tiran gebruikt drie verschillende jachtstrategieën om zijn prooi te vangen. Insecten verzamelen van een baars is de belangrijkste jachtstrategie; tijdens het spitten zit de vogel rechtop met zijn vleugels onder de staart, die recht naar beneden wijst. Vanuit deze positie scant de tiran drie tot vijf seconden omhoog in de vegetatie voordat hij aanvalt, waardoor ze verrassend opzettelijke jagers zijn voor een kleine vliegenvanger. De op één na meest voorkomende jachtstrategie die wordt waargenomen, is zweefvliegen, waarbij de tiran omhoog vliegt van zijn baars en vervolgens in de lucht zweeft terwijl hij de prooi uit de vegetatie grijpt. Een derde en minder vaak gebruikte strategie is het vangen van vliegen, waarbij de vogel wegvliegt van zijn struik om in de lucht een prooi te grijpen. Prooi kan dicht bij de baars van de vogel of op korte afstand worden gepakt, waardoor de vogel vaak zijn prooi moet achtervolgen. Wanneer paren samen vliegen, schuilt de ene vogel stilletjes in de struik terwijl de andere dichtbijgelegen insecten grist; na ongeveer een dozijn aanvallen wisselen de vogels van positie.

De kuifmees-tiran is opgenomen in Colombia, Ecuador, Peru, Bolivia, Argentinië en Chili. Het is meestal beperkt tot het Andesgebergte in de noordelijke delen van het bereik, terwijl in het zuiden het bereik zich uitbreidt tot de kust. Het is ook geregistreerd als een zwerver op de Falklandeilanden. Het is de meest voorkomende en meest verspreide soort van de tiran-soort. Zijn voorkeurshabitat is de bovenste bergbossen en struikgewas. Ondanks deze voorkeur is het een habitat-generalist en wordt het ook aangetroffen in elfachtig bos, de randen van nevelwouden, Polylepis-bossen, borstelige bossen met Chusquea-bamboe, verstoorde vochtige struikgewas, gematigde bossen en droge doornstruiken. Het lijkt terug te keren naar door brand getroffen gebieden met een normale snelheid voor páramovogels, zonder recent verbrande gebieden te koloniseren of te wachten tot het gebied volledig is hersteld. Deze tit-tiran wordt het vaakst gevonden tussen 1.800 en 3.500 meter (5.900 en 11.500 ft), hoewel hij te vinden is op zeeniveau in Chili en tot 4.200 meter (13.800 ft) in de Andes.