Witkapnoddy

Deze vogels zijn mogelijk bekend geworden als "noddies" vanwege het gedrag van beide geslachten, aangezien ze tijdens het broeden constant hun hoofd buigen. Ze zijn zeer tolerant ten opzichte van mensen, zelfs voor zover ze van het nest kunnen worden gehaald. Ze voeden zich met vissen en inktvissen die ze verzamelen door laag over het zeeoppervlak te vliegen en ze op te rapen. Ze kunnen omgaan met andere zeevogels in gebieden waar roofvissen kleine vissen naar de oppervlakte drijven. De nesten van deze vogels bestaan uit een vlak platform, vaak gecreëerd in de takken van bomen door een reeks gedroogde bladeren bedekt met uitwerpselen van vogels. Elk seizoen wordt er een ei gelegd en in de daaropvolgende jaren worden de nesten hergebruikt. De bomen die hiervoor gebruikt worden zijn divers maar de Pisonia wordt het meest gebruikt, en bij grote bomen zijn er vaak meerdere nesten. De door deze vogels geproduceerde guano voegt grote hoeveelheden voedingsstoffen toe aan de bodem, wat van groot belang is voor de plantengemeenschappen op koraaleilanden.

De witkapnoddy komt over de hele wereld voor boven oceanen in zowel de tropen als subtropen. De kolonies bevinden zich voornamelijk op eilanden in de Grote Oceaan, maar zijn ook te vinden in het Caraïbisch gebied. Dit betreft voornamelijk de bovenwindse eilanden (zoals Sint Maarten), op de benedenwindse eilanden komt de witkapnoddy alleen als dwaalgast voor. Verder bestaat het broedgebied uit eilanden in het tropische deel van de Atlantische Oceaan en het noordoostelijke gedeelte van de Indische Oceaan. De soort telt 7 ondersoorten: A. m. worcesteri: Cavilli en de Tubbataha-riffen in de Suluzee. A. m. minutus: van noordoostelijk Australië en Nieuw-Guinea tot Tuamotu. A. m. marcusi: van Marcus en Wake via Micronesia tot de Carolinen. A. m. melanogenys: Hawaï. A. m. diamesus: Clipperton (nabij westelijk Mexico) en de Cocoseilanden (nabij westelijk Costa Rica). A. m. americanus: de eilanden in de Caraïben. A. m. atlanticus: de tropische zuidelijke Atlantische eilanden.

Niet wereldwijd bedreigd.