Doornstaartrayadito

Zoals de meeste furnariids, is de doornstaart rayadito uitsluitend insectenetend, en net als de mezen van het noordelijk halfrond zoekt hij schors- en mosoppervlakken naar kleine insecten. In het niet-broedseizoen van maart tot september vormt het grote kuddes met andere Furnariidae-soorten, hoewel het in het algemeen zo talrijk is dat het alle andere soorten samen overtreft en in bijna de helft van alle gevallen zijn rayadito's de enige soorten die aanwezig zijn: op andere momenten wit -throated treerunners, gestreepte spechten en brandoog diucons kunnen ze aanvullen. Rayaditos zelf komen meestal voor in het niet-broedseizoen in koppels van vier tot zeven; in het broedseizoen van oktober tot februari zijn ze echter sterk paar-territoriaal. Rayadito's zijn zeer nieuwsgierige en onverschrokken vogels en zijn nieuwsgierig naar de aanwezigheid van mensen in hun boshabitat. Ze zijn aanpasbaar aan een vrij breed scala aan bostypen, van hoge Nothofagus- en Araucaria-bossen in het noorden tot lage subantarctische bossen in het verre zuiden en relatief droge Austrocedrus-bossen in het oosten van hun verspreidingsgebied. Rayaditos reiken niet verder dan het relatief droge cederbos naar het "struikgewas" verder naar het oosten, en vereisen over het algemeen gangen van aanzienlijke omvang, zo niet zo breed als veel andere inheemse vogels van Patagonische bossen.

Deze soort komt voor in centraal en zuidelijk Chili en zuidwestelijk Argentinië en telt 3 ondersoorten: Aphrastura spinicauda spinicauda: van centraal Chili en westelijk Argentinië tot Vuurland. Aphrastura spinicauda bullocki: Moncha (nabij Chili). Aphrastura spinicauda fulva: Chiloé (nabij Chili).

Niet wereldwijd bedreigd.