Wigstaartarend

1.04 m

25 jaar

Wigstaartarenden zijn zeer luchtig, zweven uren achter elkaar zonder vleugelslag en schijnbaar zonder inspanning, bereiken regelmatig 1.800 m (5.900 ft) en soms aanzienlijk hoger. Het doel van zweven is onbekend. Hun scherpe gezichtsvermogen strekt zich uit tot ultraviolette banden. De meeste prooien worden op de grond gevangen door zweefaanvallen of (minder vaak) in de lucht. De keuze van een prooi is een kwestie van gemak en kansen; Sinds de komst van Europeanen zijn de geïntroduceerde konijnen en bruine hazen in veel gebieden het belangrijkste onderdeel van het dieet van de arend geworden. Ook grotere zoogdieren zoals vossen en wilde katten worden af en toe gevangen, terwijl inheemse dieren zoals wallaby's, kleine kangoeroes, buidelratten, wombats, koala's en bandicoots ook prooi zijn. In sommige gebieden komen vogels zoals kaketoes, Australische penseeltapen, eenden, kraaien, ibissen en zelfs jonge emoes vaker voor prooidieren. Reptielen worden minder vaak genomen, maar kunnen hagedissen met franjehals, goanna's en bruine slangen omvatten. Ze vertonen een aanzienlijk aanpassingsvermogen en het is bekend dat ze samenwerken om grote rode kangoeroes te jagen, ervoor zorgen dat geiten van steile hellingen vallen en zichzelf verwonden, of dat ze kuddes schapen of kangoeroes drijven om een zwakker dier te isoleren. Carrion is ook een belangrijk dieetartikel; wigstaarten kunnen van grote afstand de activiteit van Australische raven rond een karkas zien en naar beneden glijden om het toe te eigenen. Wigstaartarenden worden vaak langs de weg gezien op het platteland van Australië en voeden zich met dieren die zijn gedood bij botsingen met voertuigen. Deze indrukwekkende roofvogel brengt het grootste deel van de dag door in bomen of op rotsen of vergelijkbare blootgestelde uitkijkplaatsen zoals kliffen van waaruit hij een goed zicht op de omgeving heeft. Af en toe stijgt hij op van zijn baars om laag over zijn territorium te vliegen. Tijdens de intense hitte van het midden van de dag zweeft het vaak hoog in de lucht en cirkelt het omhoog naar de thermische stromen die uit de grond beneden opstijgen. Elk paar beslaat een thuisbereik, dat zich kan uitstrekken van slechts 9 km (3,5 vierkante mijl) tot meer dan 100 km (39 vierkante mijl). Binnen dit thuisgebied ligt een broedgebied rond het nest. De adelaar patrouilleert over de grens van dit huisgamma en adverteert zijn eigendom met hoge hoogte stijgende en glijdende vluchten. Het kan zijn territorium verdedigen door op indringers te duiken. Volwassenen zijn roofdieren van de top van vogels en hebben geen natuurlijke roofdieren, maar moeten hun eieren en nestvogels verdedigen tegen nestroofdieren zoals corvids, currawongs of andere wigstaartarenden, en in Tasmanië komt conflict met de witbuikzeearend vaak voor boven nest sites. De wigstaartarend is de enige vogel die de reputatie heeft deltavliegers en paragliders aan te vallen (vermoedelijk zijn territorium verdedigend). Er worden gevallen geregistreerd waarin vogels de stof van deze zweefvliegtuigen met hun klauwen beschadigen. Er is ook gemeld dat ze onbemande luchtvaartuigen aanvallen en vernietigen die worden gebruikt voor mijnonderzoeken in Australië. De aanwezigheid van een wigstaartarend veroorzaakt vaak paniek bij kleinere vogels en als gevolg daarvan agressieve soorten zoals eksters, slagers, gemaskerde kieviten en luidruchtige mijnwerkers agressief mob eagles (zie video).

Wedge-tailed eagles zijn te vinden in heel Australië, inclusief Tasmanië en Zuid-Nieuw-Guinea in bijna alle habitats, hoewel ze vaker voorkomen in licht bebost en open land in Zuid- en Oost-Australië. Ze zijn wijdverspreid in het woestijninterieur van Australië, maar zijn zeldzaam of komen voor bij lage dichtheden in de meest droge delen van het continent, zoals het Lake Eyre Basin. In Nieuw-Guinea zijn de vogels te vinden in de Trans-Fly savanne en graslanden. Naarmate het broedseizoen nadert, zitten wigvormige adelaarsparen dicht bij elkaar en strijken ze elkaar glad. Ze voeren ook dramatische aerobatic vertoningsvluchten samen over hun grondgebied. Soms duikt het mannetje razendsnel naar zijn partner. Als hij zijn duik terugtrekt en net boven haar opstijgt; ze negeert hem of draait zich om om ondersteboven te vliegen en haar klauwen uit te strekken. Het paar kan dan een loop-the-loop uitvoeren. De wigstaartarend nestelt zich meestal in de vork van een boom tussen één en 30 m boven de grond, maar als er geen geschikte locaties beschikbaar zijn, nestelt hij zich op een klifrand. Voordat het vrouwtje eieren legt, bouwen beide vogels het grote stoknest of voegen nieuwe stokken en bladbekleding toe aan een oud nest. Nesten kunnen 2 tot 5 m diep en 2 tot 5 m breed zijn. Het vrouwtje legt meestal twee eieren, die door beide geslachten worden uitgebroed. Na ongeveer 45 dagen komen de kuikens uit. In eerste instantie doet het mannetje de jacht. Als de kuikens ongeveer 30 dagen oud zijn, stopt het vrouwtje met ze te broeden en gaat ze met haar partner op jacht naar voedsel. De jonge arenden met wigstaarten zijn tot zes maanden na het uitkomen afhankelijk van hun ouders voor voedsel. Ze vertrekken pas wanneer het volgende broedseizoen nadert.