Savannearend

75 cm

45 jaar

De steenarend is uniek als een Aquila-arend door het gebrek aan duidelijke specialisatie in zijn voedingsgedrag. Terwijl de meeste andere Aquila opportunistisch zullen opruimen, gaat de steenarend vrijuit op zoek naar aas, misschien wel het hele jaar door. Regelmatig opruimen drijft vaak steenarenden ertoe om stortplaatsen in of nabij dorpen en slachthuizen, met name in India, te weigeren en vrij vaak te associëren met gieren op aasplekken. Ze worden ook vaak geregistreerd op bermen waar roadkill een vaste voedselbron is. Routinematiger dan bijna elke andere roofvogel is het misschien een zeer bekwame piraat, die zich regelmatig bezighoudt met kleptoparasitisme van andere roofvogels. Beschrijvingen van de steenarend als "traag", "niet erg onderscheiden" en "niet indrukwekkend" zijn echter niet bijzonder geschikt, aangezien de steenarend een zeer roofzuchtig roofdier is dat zeer variabele reeksen levende prooien aanvalt, waaronder bijzonder grote prooien. Deze soort jaagt voornamelijk door een korte duik of een sprong vanaf een baars of door hoog te bukken tijdens een hoge vlucht. Op het Indiase subcontinent waren de jachtstokken de voorkeur Vachellia nilotica, Prosopis cineraria en Capparis decidua. Het kan ook vaak foerageren door op de grond te lopen. Meestal richten steenachtige adelaars zich op levende prooien die zich op de grond bevinden, zelden op boomprooi. Soms vliegen ze echter naar beneden en nemen vogels op de vleugel. Aviaire prooien waarvan bekend is dat ze in de lucht worden gedood, varieerden van gespikkelde duiven (Columba-guinea) tot flamingo's. Steenarenden jagen vaak in paren tijdens het broedseizoen, waarbij ze vaak grotere prooien veiligstellen dan in het niet-broedseizoen. Soms kan deze tandemjacht door paren in elk seizoen plaatsvinden. Het is waarschijnlijk dat bij tandemjacht door paren een vogel betrokken is die een opvallende vlucht maakt om de steengroeve af te leiden, terwijl een andere onopvallend vliegt om de prooi te besluipen en te doden, zoals is gemeld in andere tandemjacht roofvogels. Nachtelijke dieren zoals genen en springhazen zijn op prooi gejaagd door steenarenden in gebieden waar het niet mogelijk was dat ze 's nachts door het verkeer werden gedood. Naast andere waarnemingen die zijn gedaan waar steenarenden 's nachts drinken en baden, werd enig nachtelijk bestaansgedrag van deze soort afgeleid, maar er is ook geen onweerlegbaar bewijs naar voren gebracht. Er is melding gemaakt van een semi-regelmatige aanwezigheid op grasbranden in India, vermoedelijk om ontheemde dieren te vangen. Meer dan 200 soorten, waaronder zowel levende prooien als aas, staan bekend om te worden gegeten door steenarenden en ze hebben misschien wel een van de meest variabele voeding van alle tropische adelaars. Naar verluidt zullen de meeste prooien die de steenarend levend zal vangen, niet minder dan 125 g (4,4 oz) en niet meer dan 2,5 kg (5,5 lb) wegen, maar van levende prooien is gebleken dat ze regelmatig variabeler zijn dan zelfs die schatting aangeeft. Een compilatieonderzoek toonde aan dat, in vergelijking met 8 andere Aquila en gevlekte adelaars, het dieet van de steenarend het meest gelijkmatig was verdeeld over alle gewichtsklassen van prooien van minder dan 63 g (2,2 oz) tot meer dan 4 kg (8,8 lb), hoewel het een prooi nam in de laatste prooiklasse iets minder dan de veel grotere gouden en wigstaartarenden (Aquila audax). Deze studie stelt verder vast dat de meest voorkomende gewichtsklasse in de diëten van tawny eagle 0,5 tot 1 kg (1,1 tot 2,2 lb) en 1 tot 2 kg (2,2 tot 4,4 lb) prooiklasse was, goed voor iets minder dan de helft van de prooi op hoeveelheid.

Steenarenden hebben een extreem uitgebreide natuurlijke verspreiding. De Afrikaanse bevolking is te vinden in drie, redelijk discrete populatie. Een daarvan is te vinden in Noord-Afrika in het zuiden van centraal Marokko, mogelijk in het noorden van Algerije, het zuidwesten van Mauritanië, Senegambia, het zuiden van Mali, het centrum en het zuiden van Niger in oostelijke richting door het zuiden van Tsjaad, het noorden en het midden van Soedan tot het grootste deel van Ethiopië en Somalië (maar in het noordoosten) en centraal-oost). De Noord-Afrikaanse bevolking is schaars. In Marokko zijn ze sterk uitgeput met een paar populaties in sommige regio's zoals Tarfaya, Tan-Tan en Souss-Massa. Ze zijn waarschijnlijk uitgeroeid uit Tunesië, waar ze ooit veel voorkwamen. In West-Afrika komen enkele steenarenden voor in Gambia, Togo, Nigeria en (hoewel mogelijk niet broedend) in Ivoorkust en Ghana. In Oost-Afrika en Centraal-Afrika wordt de steenarend gevonden in Centraal- en Oost-Democratische Republiek Congo en in de drogere delen van Oeganda en in de hele naties van Kenia, Tanzania, Zambia (vrij vaak woonachtig in de Luangwa-vallei en de Chambeshi afvoer), Malawi en Mozambique. In Oost-Afrika wordt het beschouwd als misschien wel de meest verspreide en regelmatig waargenomen bruine adelaar. In zuidelijk Afrika komt de steenarend voor in heel Zimbabwe (nu vaak zeldzaam behalve Matabeleland en Chipinga Uplands), Botswana (nog steeds regelmatig in Okavango Delta) en sommige delen van Namibië, het zuiden en westen van Angola (Cuando Cubango, Cunene, Huíla Namibe, naar Malanje), Eswatini, Lesotho en de noordelijke en centrale delen van Zuid-Afrika, dat wil zeggen voornamelijk ten noorden van de Orange River, maar soms tot aan de Kaap Provincie. De steenarend is mogelijk uitgestorven als kweker in Swaziland, waar voor het laatst werd bevestigd dat hij in 2001 is gefokt. Uit Afrika is de soort mogelijk te vinden in het zuidwestelijke deel van het Arabische schiereiland, dat wil zeggen in Jemen en het uiterste zuidwesten van Saoedi-Arabië in de Tihamah- en 'Asir-regio's, maar er zijn de afgelopen decennia maar weinig tot geen bevestigde fokgebeurtenissen gemeld. De steenarend wordt in Israël als een zeldzame dwaalgast beschouwd, hoewel sommige zijn geverifieerd, andere rapporten van hen blijken vaak verkeerd geïdentificeerde steppearenden te zijn. Ze staan ook bekend als een zeldzame zwerver in Oman. In Azië bestaat de steenarend geïsoleerd in het zuidoosten van Iran (zoals in Arabië is een geverifieerde recente voortplanting niet bekend) en iets meer continu in het oosten van Pakistan (vaak in de Indusvallei), een groot deel van het noorden en het schiereiland India, oostwaarts nauwelijks door het zuiden Nepal en Assam. Hoewel Nepalees steenarenden zelden worden geregistreerd, wordt aangenomen dat de soort daar nog steeds voorkomt in halfwoestijnen in het laagland. Het Indiase bereik is van Punjab via de Indo-Gangetische vlakte en het westen van Bengalen, het noordoosten van Bihar, het Deccan-plateau met een bereik dat doorloopt tot Andhra Pradesh, Karnataka en (voornamelijk noord-centraal) Tamil Nadu. Verslagen van zwervende steenarenden die opduiken in Myanmar, Noord-Vietnam en Thailand, zouden vermoedelijk verkeerd geïdentificeerde steppenarenden zijn geweest of zijn gebaseerd op nu niet-identificeerbare exemplaren. Een klein handvol zwervers is geverifieerd om op te duiken in Sri Lanka (het enige bekende optreden van een Aquila-adelaar daar). Oude meldingen van landloperij, die waarschijnlijk bevestiging behoeven, zijn ook bekend uit Afghanistan.