Bossteenuil

Deze soort is endemisch in Midden-India in de het noorden van de deelstaat Maharashtra, het zuidwesten van Madhya Pradesh en het westen van Odisha. Het is een standvogel en het leefgebied bestaat uit half open loofbos met vooral de teakboom (Tectona grandis).

De bossteenuil heeft een verbrokkeld verspreidingsgebied en daardoor is de kans op uitsterven aanwezig. De grootte van de populatie werd in 2017 door BirdLife International geschat op 250-1000 volwassen individuen. Tot 1997 waren er alleen de waarnemingen en museumcollecties uit de 19de eeuw en wat onbevestigde waarnemingen. In 1997 werd overtuigend aangetoond dat de uil nog voorkwam in het noordwesten van Maharashtra. Daarna volgden meer waarnemingen in deelstaten in Midden-India. Het leefgebied is echter omringd door intensief gebruikt bouwland en irrigatieprojecten waarbij bos verloren raakt. Daarnaast bestaat er jacht op uilen en worden de knaagdieren vergiftigd, wat mogelijk schadelijk is voor uilen. Om deze redenen staat deze soort als bedreigd op de Rode Lijst van de IUCN.