Brahmaanse Steenuil

Deze soort is nachtelijk maar wordt soms overdag gezien. Wanneer ze verstoord zijn van hun dagbestemming, dobberen ze met hun hoofd en staren ze naar indringers. Het kan vaak worden gevonden door de kleine vogels die het lastig vallen terwijl het in een boom zit. Hij jaagt op een verscheidenheid aan insecten en kleine gewervelde dieren. In Pakistan is gebleken dat ze voornamelijk insecten prooien nemen. In het droge gebied van Jodhpur blijken ze vóór het broedseizoen meer knaagdieren te nemen (vooral in het geslacht Mus en neigen ze andere knaagdieren zoals Tatera te vermijden). Er zijn vleermuizen, padden en kleine slangen zoals Ramphotyphlops braminus opgemerkt. Ze kunnen ook schorpioenen en weekdieren meenemen. Nesten in de buurt van menselijke bewoning kunnen een groter broedsucces laten zien vanwege de grotere beschikbaarheid van knaagdieren voor het voeden van jongen. De oproep is een harde en luide chirurrende en grinnikende chirurr-chirurr-chirurr die eindigt met een chirwak-chirwak en ze bellen voornamelijk tijdens de vroege ochtend of net na zonsondergang. Het broedseizoen is van november tot april. Verkeringgedrag omvat het vastgrijpen van rekeningen, allopreening en rituele voeding. Het vrouwtje mag roepen met het mannetje, het bobhoofd en de staart in uitnodiging buigen. De sociale organisatie van familiegroepen is niet duidelijk en meerdere mannen kunnen copuleren met een vrouw en vrouwen kunnen pseudocopulatie proberen, mogelijk een soort verplaatsingsgedrag. Ze nestelen in holtes die vaak concurreren met andere nesters zoals mynas, rollers en parkieten. Ze kunnen ook nestelen in gaten in verticale taluds. Het nest kan bekleed zijn met bladeren en veren of kan de bestaande voering van een eerdere bewoner gebruiken. De typische koppeling bestaat uit drie of vier bolvormige witte eieren (30,9 mm lang en 26,3 mm breed, 11,6 g) en de incubatie begint met de eerste legde eieren, wat leidt tot een grote variatie in de grootte van de kuikens. De jongen worden aanvankelijk gevoed met insecten zoals kakkerlakken en later met kleine gewervelde prooien zoals muizen (een pad Bufo stomaticus is opgemerkt in Gujarat). De kuikens komen in de vroege stadia aan, maar vallen af voordat ze uitvliegen. Slechts één of twee kuikens kunnen vluchten en ze verlaten het nest in ongeveer een maand. De hersenen hebben een pijnappelklier, waarvan vroeger werd gedacht dat ze afwezig was in de uilen. Vogels vertonen variatie in de melatonineconcentratie tussen dag en nacht. Een hoog melatoninegehalte wordt geassocieerd met slaap en lage niveaus worden geassocieerd met hoge alertheid en foerageeractiviteit. Gevlekte uiltjes laten echter 's nachts slechts een iets lagere melatonineconcentratie zien met een lichte stijging in de vroege namiddag. Andere uilen zoals de kerkuil vertonen weinig variatie in dag en nacht. Seizoensveranderingen in klieractiviteit zijn in verband gebracht met omgevingsfactoren zoals temperatuur en vochtigheid. Van deze soort is een coccidian-parasiet, Eimeria atheni, beschreven. Een ectoparasitaire mijt, Neocheletiella athene, is beschreven van een exemplaar uit de Antwerpse dierentuin. Vogelluizen van de soort Colpocephalum pectinatum staan bekend als ectoparasieten. De Acanthocephalan-parasiet Apororhynchus chauhani werd ontdekt in de darm van de gevlekte uil.

Deze soort komt voor van zuidelijk Iran tot Zuidoost-Azië en telt 5 ondersoorten: Athene brama indica: van Iran tot noordelijk en centraal India, Bhutan en Bangladesh. Athene brama ultra: Assam (noordoostelijk India). Athene brama brama: zuidelijk India. Athene brama pulchra: Myanmar en zuidelijk China. Athene brama mayri: Thailand, zuidelijk Laos, Cambodja en zuidelijk Vietnam.

Niet wereldwijd bedreigd.