Port-Lincolnparkiet

De Australische ringnek is overdag actief en is te vinden in eucalyptusbossen en met eucalyptus omzoomde waterlopen. De soort is gezellig en kan, afhankelijk van de omstandigheden, inwoner of nomadisch zijn. In proeven met het kweken van hybride eucalyptusbomen in droge omgevingen veroorzaakten papegaaien, met name de Port Lincoln-papegaai, in de onderzoeksperiode tussen 2000–3 ernstige schade aan de kronen van de jongere bomen.

B. z. macgillivrayi komt voor in het oosten van het Noordelijk Territorium en het noordwesten van Queensland. Deze ondersoort werd als een ondersoort beschouwd van de barnardparkiet. Deze ondersoort is het minst contrastrijk van de vier, want overwegend groen gekleurd. B. z. barnardi (barnardparkiet) komt voor in het zuidoosten van Australië. Deze ondersoort heeft meer contrast waarbij opvalt een rood vlekje boven de snavel, een gele halsband en een blauwe mantel. B. z. semitorquatus komt voor in het zuidwesten van West-Australië. Dit is een contrastrijke ondersoort met een rode vlek boven de snavel en verder een donkerblauwe keel. De rest van de kop is donkerbruin, waardoor de kop als geheel zeer donker oogt. De ondersoort bereikt ook de grootste lengte. B. z. zonariuskomt rest van West-Australië tot Midden- en Zuid-Australië. Bij deze soort ontbreekt de rode vlek boven de snavel. De port-lincolnparkiet komt voor een in groot aantal landschapstypen met zowel bos als scrubland, maar ook in parken en tuinen. De ondersoort B. z. macgillivrayi heeft voorkeur voor bos in de buurt van waterlopen, maar voor alle vormen geldt dat het vogels zijn van overgangsgebieden tussen bos en open landschap met water en struikgewas.

De port-lincolnparkiet heeft een enorm groot verspreidingsgebied en daardoor alleen al is de kans op uitsterven uiterst gering. De grootte van de totale populatie is niet gekwantificeerd en neemt plaatselijk toe. Om deze redenen staat deze parkiet als niet bedreigd op de Rode Lijst van de IUCN.