Roodhalsgans

Roepen van roodhalsgans - ki-kui of ki-yik, schril en staccato De roodhalsgans nestelt vaak in de buurt van nesten van roofvogels, zoals sneeuwuilen, slechtvalken en ruwpootbuizerds, die helpen beschermen deze kleine gans van zoogdierroofdieren zoals de poolvos. Hoe dichter het gansnest bij de eyrie (roofvogelnest) is, hoe veiliger het is tegen predatie. Op basis van de grootte en hoe verlegen de ganzen zijn, vertrouwen ze op de roofvogel voor verdediging. Het is buitengewoon ongebruikelijk dat de roofvogel aanvalt, maar het is nog steeds mogelijk. Bovendien, hoe groter de kolonie, hoe veiliger deze is. Dit heeft op zijn beurt een positieve invloed op het overleven en het reproductieve succes van de roodhalsgans. Afgezien van het nestelen in de buurt van roofvogels, broeden ganzen met rode borst op eilanden op rivieren die hen ook beschermen tegen roofdieren op het land. Er zijn echter aanwijzingen dat de roodhalsgans het liefst nestelt in de buurt van roofvogels boven de keuze van een riviereiland. In tegenstelling tot de roofvogels die de roodhalsgans beschermen tegen roofdieren, die ervoor kiezen hun nesten in de open klifzijde te plaatsen, zal deze gans een cryptisch nest creëren dat veel beter verborgen is dan de roofvogelsnesten. Een typische roodhalsganskolonie is ongeveer 4 paar, afhankelijk van de nestlocatie, de voedselrijkdom en de dichtheid van de roofvogels. Tijdens het broeden blijft de roodhalsgans binnen een bereik van 1,5 km (0,9 mijl) van zijn nest. Mannelijke roodhalsgans heeft de neiging om het nest van hun jongen van een afstand te bewaken, terwijl de vrouwtjes zich over het algemeen op het nest verstoppen. Het belangrijkste roofdier voor ganzeneieren en kuikens met rode borst is de Taimyr-meeuw die toegang heeft tot nesten op riviereilanden. Tijdens het overwinteren voedt de roodhalsgans zich met gras, bladeren en zaden. Aangezien uilen en buizerdpopulaties om de paar jaar fluctueren, afhankelijk van de overvloed aan lemming, zijn riviereilanden en de slechtvalk de enige consistente bescherming tegen roofdieren.

Een enkele broedplaats in noordelijk Centraal-Siberië. Overwintert aan de Kaspische Zee en de Zwarte Zee. Deze vogel maakt grote trektochten van Siberië en Rusland naar de Kaspische Zee, Bulgarije en Roemenië. Het aantal varieert van jaar tot jaar. De vogel broedt in de hoogarctische toendra langs rivieren en in veenmoerassen. In de overwinteringsgebieden verblijven de ganzen op graslanden en ondergelopen land. Voedsel Het voedsel van deze vogel bestaat voornamelijk uit gras en zaden. Voortplanting Drie tot acht crèmekleurige eieren die in een kommetje boven op een klif worden gelegd. Ze worden door het vrouwtje uitgebroed. De met dons bedekte jongen kunnen na een maand vliegen.

De grootte van de populatie werd in 2010 door BirdLife International geschat op hoogstens 56.860 individuen en de populatie-aantallen nemen af. De vogel lijdt vooral onder (illegale) jacht en de verstoring die (legale) jacht op andere soorten ganzen veroorzaakt in de overwinteringsgebieden in Oost-Europa. Daarnaast zijn er allerlei landbouwkundige veranderingen zoals overstappen op andere teelten dan wintertarwe, die het leefgebied in de overwinteringsgebieden aantasten. De aantallen vertonen echter grote fluctuaties en in sommige gebieden wordt soms ook een toename waargenomen. Sinds 2015 staat deze gans daarom niet meer als bedreigd, maar als kwetsbaar op de Rode Lijst van de IUCN.