Amerikaanse Oehoe

's Nachts gaat deze soort op jacht naar kleine zoogdieren, vogels, reptielen en ongewervelde dieren. De grootte van de prooi varieert van grote insecten tot skunks, konijnen en ruigpoothoenders. De oehoe gebruikt vaak verlaten nesten van buizerds als nest. Daarnaast nestelt hij ook in grote boomholten of menselijke bouwsels.

Deze vogel is in een groot aantal biotopen te vinden: laagland- en bergbossen, savannes, bouwland en zelfs voorsteden. De soort telt 14 ondersoorten: B. v. algistus: westelijk Alaska. B. v. lagophonus: van centraal Alaska tot noordoostelijk Oregon, Idaho en noordwestelijk Montana. B. v. saturatus: van de zuidoostkust van Alaska tot de noordkust van Californië. B. v. pacificus: van de kust van centraal Californië tot noordwestelijk Baja California. B. v. subarcticus: van het westelijke deel van Centraal-Canada tot noordelijk Idaho. B. v. pallescens: van de zuidwestelijke Verenigde Staten tot zuidelijk Mexico. B. v. pinorum: van zuidelijk Idaho tot noordelijk Arizona en noordelijk New Mexico. B. v. heterocnemis: van noordoostelijk Canada tot het gebied van de Grote Meren. B. v. virginianus: van zuidoostelijk Canada tot de centrale en oostelijke Verenigde Staten. B. v. elachistus: zuidelijk Baja California. B. v. mayensis: Yucatán. B. v. mesembrinus: van zuidelijk Mexico tot westelijk Panama. B. v. nigrescens: van Colombia tot noordwestelijk Peru. B. v. nacurutu: van oostelijk Colombia via de Guyana's tot noordoostelijk Brazilië, Argentinië, Bolivia en centraal Peru.

Af en toe kunnen deze uilen jagen op bedreigde soorten. Na de verwoesting van de populaties van DDT, werd de herintroductie van de slechtvalk in de Mississippi en Hudson Rivers belemmerd door grote gehoornde uilen die 's nachts zowel jonge als volwassen slechtvalken doodden. Waar kaalkap voorkomt in oudgroeiende gebieden van de Pacific Northwest, zijn gevlekte uilen zwaar getroffen door aanzienlijke predatie van grote gehoornde uilen.