Kortstaartbuizerd

38-43 cm (15-17 in)

In Florida eet het voornamelijk kleinere vogels. De kortstaartbuizerd jaagt op een hoge vlucht, vaak aan de grens tussen beboste en open gebieden. Een veelvuldig manoeuvre is "vliegeren" - tot stilstand komen, de vogel met de vleugels tegen de wind in stilstand. Het valt meestal prooien aan met een bijna verticale zwaai, soms pauzerend en vervolgens naar beneden op een "traptrede" -wijze. Typische prooien variëren van een grasmus uit de Nieuwe Wereld (Parulidae) tot een bobwhite (Colinus) in grootte. In Florida vormen icteriden - namelijk de merel met rode vleugels (Agelaius phoeniceus), de gewone grackle (Quiscalus quiscula), de grackle met de staart van de boot (Quiscalus major) en de oostelijke weide leeuwerik (Sturnella magna) - het grootste deel van de prooi. In één geval bleek 95% van de prooiselectie van een enkele havik te bestaan uit roodvleugelige merels. Het jachtsucces is blijkbaar relatief laag. In één onderzoek toonde 30 uur observatie aan dat slechts 12 van de 107 jachtpogingen (of ongeveer 11%) succesvol waren. Er zijn geïsoleerde records van kortstaarten die op prooi jagen op scherpgeschilde haviken (Accipiter striatus) en Amerikaanse torenvalken (Falco sparverius). Onder tropische populaties zijn er verschillende records van deze soort die regelmatig kikkers (vooral boomkikkers), hagedissen, grote insecten zoals wespen en sprinkhanen nemen. Een dergelijke prooi, die slechts dient als alternatief voedsel voor populaties in Florida, levert blijkbaar een veel groter deel van het dieet in tropische populaties. In alle delen van het assortiment vullen ze af en toe hun dieet aan met kleine zoogdieren, voornamelijk kleine knaagdieren zoals muizen, ratten en vleermuizen. Tot de zwaarste geregistreerde prooien behoren jonge zijdeaapjes (Callithrix jacchus) en soortgelijke kleine apen; deze lijken echter geen belangrijk prooi-item te zijn en worden alleen weggerukt als de kans zich voordoet. Ze zijn in de eerste plaats een roofdier in de lucht en nemen de meeste prooien door naar bomen of de grond te duiken. Zelden zijn ze geregistreerd terwijl ze nog steeds op een baars jagen.

Dennen, houten randen, cipressenmoerassen, mangroven