Galápagosbuizerd

56 cm

Deze havik leeft voornamelijk van insecten zoals sprinkhanen en gigantische duizendpoten, maar ook van kleine lavahagedissen, slangen en knaagdieren. Het is niet ongebruikelijk om zee- en landleguanen en zeeschildpadden en schildpadden te nemen. Dit roofdier is ook gezien in de buurt van broedgebieden van zwaluwstaartmeeuwen, waar het zowel jonge als jonge eieren steelt. Zelfs extreem ranzig aas wordt uit elkaar gehaald door hun scherpe, krachtige snavels. Hun voeten en klauwen zijn ook sterk zoals die van de nauw verwante roodrug havik en witstaartbuizerd. Jagen in groepen van twee of drie, de haviken zweven op een hoogte van 50 tot 200 m (160 tot 660 ft) in de lucht. Wanneer een van de vogels een prooi of een rottend karkas ziet, geven ze een signaal aan de andere leden. De dominante havik van de groep voedt zich met de prooi totdat hij tevreden is, terwijl de andere haviken in de familiegroep onderdanig wachten op hun beurt om te eten. Hij zit het liefst op een lava of een hoge tak tijdens het jagen, maar brengt ook een deel van zijn tijd op de grond door. Onbevreesd voor de mens, vooral omdat ze nogal nieuwsgierig zijn, dwalen ze vaak door menselijke kampen en speuren ze naar voedselresten. In 1845 schreef Charles Darwin: "Een pistool is hier bijna overbodig; want met de loop sneed ik een havik uit de tak van een boom ..."

Deze havik leeft voornamelijk van insecten zoals sprinkhanen en gigantische duizendpoten, maar ook van kleine lavahagedissen, slangen en knaagdieren. Het is niet ongebruikelijk om zee- en landleguanen en zeeschildpadden en schildpadden te nemen. Dit roofdier is ook gezien in de buurt van broedgebieden van zwaluwstaartmeeuwen, waar het zowel jonge als jonge eieren steelt. Zelfs extreem ranzig aas wordt uit elkaar gehaald door hun scherpe, krachtige snavels. Hun voeten en klauwen zijn ook sterk zoals die van de nauw verwante roodrug havik en witstaartbuizerd. Jagen in groepen van twee of drie, de haviken zweven op een hoogte van 50 tot 200 m (160 tot 660 ft) in de lucht. Wanneer een van de vogels een prooi of een rottend karkas ziet, geven ze een signaal aan de andere leden. De dominante havik van de groep voedt zich met de prooi totdat hij tevreden is, terwijl de andere haviken in de familiegroep onderdanig wachten op hun beurt om te eten. Hij zit het liefst op een lava of een hoge tak tijdens het jagen, maar brengt ook een deel van zijn tijd op de grond door. Onbevreesd voor de mens, vooral omdat ze nogal nieuwsgierig zijn, dwalen ze vaak door menselijke kampen en speuren ze naar voedselresten. In 1845 schreef Charles Darwin: "Een pistool is hier bijna overbodig; want met de loop sneed ik een havik uit de tak van een boom ..."