Buteo jamaicensis borealis

Dit is een grote, relatief zware race, maar verschilt van meer westelijke haviken door een relatief kleiner vleugeloppervlak. Op basis van lineaire afmetingen vertoont deze ondersoort de meeste groottevariatie en, in tegenstelling tot de roodstaartbuizerdsoort in het algemeen, lijkt de groottevariatie binnen de regel van Bergmann te vallen, aangezien de noordelijke vogels gemiddeld groter zijn dan de zuidelijke. Het vleugelakkoord van mannetjes kan variëren van 337 tot 396 mm (13,3 tot 15,6 inch), gemiddeld 370,1 mm (14,57 inch), en bij vrouwen varieert van 370 tot 427 mm (14,6 tot 16,8 inch), gemiddeld 390,2 mm ( 15.36 inch). Bovendien, mannetjes en vrouwtjes gemiddeld 215,4 en 230,1 mm (8,48 en 9,06 inch) staartlengte, 82,4 en 85 mm (3,24 en 3,35 inch) tarsal lengte en 25,1 en 27,6 mm (0,99 en 1,09 inch) lengte culmen. Het grootste bekende monster van lichaamsgewichten van ondubbelzinnige B. j. borealis was afkomstig uit migranten uit Wisconsin, met 34 mannen van gemiddeld 945,3 g (2.084 lb) en 24 vrouwen van gemiddeld 1.222,4 g (2.695 lb). Deze race heeft slechts bleke morphs en draagt bijna altijd een witachtige grondkleur met weinig algemene blokkering, inclusief een variabel aanwezige donkere ketting, een vaak afwezige of veel verminderde buikband en weinig tot geen blokkering op de flanken of de bovenbenen. Onrijpe B. j. borealis hebben de neiging om donkere vlekken op beenveren te zien, maar verder gemiddeld bleker dan onvolwassenen van de meeste andere rassen. Deze race bevat een vorm uit de noordelijke delen van het assortiment (meestal fok binnen Canada), voorheen beschouwd als B. j. abieticola. Birds of B. j. abieticola-type zijn hieronder zwaarder gemarkeerd dan typisch B. j. borealis en dus B. j. borealis lijken ook overeen te komen met de regel van Gloger. Deze variatie in het verenkleed lijkt een regionale aanpassing aan het dichtere boreale bos.