IJsgors

15-18 cm (6-7 in)

De voedingsgewoonten van de Lapland longspur zijn vrij eenvoudig: meestal zaden in de winter en geleedpotigen in de zomer, wanneer ze actief zijn. In de winter voedt de langspoor zich met zaden. Ze plukken ze op de grond en voeden zich zelden rechtstreeks met planten. Ze foerageren rond hetzelfde gebied gedurende een periode variërend van een paar minuten tot een uur en vliegen dan weg op zoek naar een nieuw foerageergebied. Hun zaaddieet bestaat voornamelijk uit zaden van gras, vossenstaart, gecultiveerde gierst, krabgras en tarwe. Tijdens het broedseizoen trekken de vogels naar het noorden, waar hun dieet overschakelt op geleedpotigen. Nestvogels krijgen alleen geleedpotigen, die in die tijd van het jaar (juni tot juli) ook het dieet van de ouders vormen. De vogels vangen vaak insecten in de lucht, maar foerageren door vegetatie wanneer klimatologische omstandigheden verhinderen dat de insecten vliegen. Longspurs kunnen, afhankelijk van hun energiebehoefte, tussen de 3000 en 10.000 prooidieren (insecten of zaden) per dag consumeren. Dipteran-larven en volwassenen vormen het grootste deel van hun insectenetende dieet.

Het broedt in Arctisch Europa en het Palearctisch gebied en in Canada en de noordelijkste Verenigde Staten. Het is migrerend, overwintert in de Russische steppen, de zuidelijke Verenigde Staten, Noord-Scandinavische arctische gebieden en tot aan de kust van Zuid-Zweden, Denemarken en Groot-Brittannië. Dit is de enige Aziatische soort van de langspoorgors, en hoewel hij daar waarschijnlijk niet is geëvolueerd, is hij al minstens ongeveer 30.000 jaar in Oost-Europa aanwezig.