Roodstaartraafkaketoe

De vogels zijn overdag actief en worden regelmatig aangetroffen in grote groepen tot soms wel 500 exemplaren. De roodstaartraafkaketoe is een sociale, vocale vogel. Van deze vogel zijn verschillende geluiden geïdentificeerd. De contactoproep is een doorlopend metalen krur-RR of kree. Dit geluid is over lange afstanden te horen en wordt altijd tijdens vlucht geproduceerd. Hiermee weten de vogels elkaar eenvoudig te lokaliseren. Om het vrouwtje te imponeren laat het mannetje vaak een zacht grommend geluid horen dat door een doorlopend KRED-KRED-KRED-KRED wordt gevolgd.

De roodstaartkaketoe komt voornamelijk voor in de drogere delen van Australië. Het is wijdverspreid en overvloedig aanwezig in een brede band in de noordelijke helft van het land, waar het wordt beschouwd als een landbouwplaag, met meer geïsoleerde verspreiding in het zuiden. Het wordt gevonden in een grote verscheidenheid aan habitats, van struikgewas en grasland via eucalyptus-, sheoak- en acacia-bossen tot dichte tropische regenwouden. De vogel is afhankelijk van grote, oude eucalyptussen voor nestholten, hoewel het specifieke gebruikte tandvlees in verschillende delen van het land varieert. Kaketoes zijn niet geheel migrerend, maar ze vertonen wel regelmatig seizoensbewegingen in verschillende delen van Australië. In de noordelijke delen van de Northern Territory laten ze in het natte zomerseizoen grotendeels gebieden met een hoge luchtvochtigheid achter. In andere delen van het land volgen seizoensgebonden kaketoe-bewegingen voedselbronnen, een patroon dat is vastgelegd in Noord-Queensland en New South Wales. In het zuidwesten van West-Australië lijken beide bestaande ondersoorten een noord-zuidpatroon te hebben; noordwaarts na het fokken in het geval van ondersoort naso, terwijl bewegingen door ondersoorten samueli in de tarwegordel onregelmatig kunnen zijn en niet gerelateerd zijn aan de seizoenen.

De roodstaartkaketoe wordt beschermd door de Australian Environment Protection and Biodiversity Conservation Amendment (Wildlife Protection) Act 2001. Deze vogels zijn internationaal vermeld onder bijlage II van CITES, die internationale handel in in het wild gevangen en in gevangenschap gefokte exemplaren mogelijk maakt, als deze uitvoer niet schadelijk is voor wilde populaties. De huidige Australische beperkingen op commerciële uitvoer uit Australië worden echter niet opgelegd door CITES. C. b. graptogyne wordt ook specifiek vermeld als bedreigd in de Australian Environment Protection and Biodiversity Conservation Act 1999. De status van de roodstaartkaketoe als soort en als ondersoort verschilt ook van staat tot staat binnen Australië. Bijvoorbeeld: de zuidoostelijke roodstaartkaketoe ondersoort C. b. graptogyne staat vermeld als bedreigd in bijlage 7 van de National Parks and Wildlife Act 1972 van Zuid-Australië. en is de kleinste van de soort. Hoewel een telling in juni 2012 van ongeveer 1500 individuen een opmerkelijke stijging is ten opzichte van de telling van 2007 van slechts 1000, blijft het gevaar voor uitsterven. C. b. graptogyne wordt ook vermeld als bedreigd in de Victorian Flora and Fauna Guarantee Act (1988). Krachtens deze wet is een actieverklaring opgesteld voor het herstel en het toekomstige beheer van deze soort. Er moet echter ook worden opgemerkt dat de roodstaartkaketoe onder deze wet wordt vermeld onder zijn eerdere Latijnse naam, Calyptorhynchus magnificus. Op de advieslijst van 2007 van bedreigde gewervelde fauna in Victoria wordt deze ondersoort vermeld als bedreigd. De roodstaartkaketoe staat vermeld als kwetsbaar in de NSW Threatened Species Conservation Act (1995) Zoals veel Australische kaketoes en papegaaien wordt de roodstaartkaketoe bedreigd door de bloeiende illegale handel in vogelsmokkel. Door de grote vraag en de hoge doorvoersterfte worden veel meer vogels uit het wild gehaald dan er daadwerkelijk worden verkocht. In 1997 stelde het Department of Natural Resources, Environment and The Arts van de Northern Territory Government (nu opgeheven) een plan voor voor het beheer van de handel in eieren en nestvogels van C. b. macrorhynchus. Tot op heden is het plan niet uitgevoerd. Het onderzoek van de Australische Senaat naar het commerciële gebruik van Australische inheemse dieren in het wild concludeerde begin 1998 dat routinematige vangst en commercieel gebruik van volwassen wilde vogels moet worden verboden. De vogel maakt deel uit van een jaarlijkse telling, de Great Cocky-telling, die sinds 2009 elk jaar wordt gehouden om de populatieverandering van roodstaart- en andere zwarte kaketoes te volgen.