Cactuswinterkoning

18-23 cm (7-9 in)

Het cactuskoninkje is in de eerste plaats een insecteneter. Er zijn ook zaden, fruit, nectar en zelfs kleine reptielen voor nodig. Het zijn nieuwsgierige verzamelaars en zullen bladeren en andere voorwerpen op de grond omverwerpen om voedsel te vinden. Hoewel ze voornamelijk grondvoeders zijn, zullen ze ook foerageren in grotere planten. Sommige mensen hebben geleerd insecten te vangen die zijn gevangen in radiatorroosters van voertuigen. Het voeren begint in de late ochtend. Naarmate de temperatuur stijgt, zoeken ze schaduwrijke gebieden op om te foerageren in koelere omgevingen. Dit is deels om water te besparen en te thermoreguleren, maar ook omdat hun insectenprooi trager is en dus gemakkelijker te vangen bij lage temperaturen. Het cactuskoninkje kan overleven als een echte xerofiel, zonder gratis water, omdat het bijna al het water uit zijn dieet ontvangt. Het eten van cactusvruchten is een belangrijke bron van water, en er zijn mensen gezien die cactussap drinken van wonden die zijn toegebracht door Gila-spechten. Cactus-wrens drinken ook nectar van saguaro-bloesems en eten insecten die erin vastzitten, en dienen daarbij als bestuivers. Ouders voeden jong met hele insecten, hoewel ze eerst vleugels of poten kunnen verwijderen. Een studie toonde aan dat de gemiddelde caloriebehoefte van een kuiken in ontwikkeling ongeveer 15 middelgrote sprinkhanen per dag is.

Het cactuskoninkje is een vogel van droge en halfwoestijngebieden en vereist over het algemeen stekelige cactus om in te nestelen. Het assortiment omvat de Sonoran en Chihuahuan-woestijnen. Het cactuskoninkje is niet migrerend en vormt een permanent gebied dat het krachtig verdedigt. Gebieden zijn doorgaans 1,3 ha (3,2 acres) tot 1,9 ha (4,7 acres). De grootte en vorm van territoria veranderen het hele seizoen heel weinig. Territorium wordt beschermd tegen andere vogels door pluizige staarten en veren en vocale uitbrander. Aanhoudende overtreders kunnen ervoor zorgen dat de vrouwtjes achtervolgen. Het cactuskoninkje komt alleen voor in de Verenigde Staten en Mexico. In de Verenigde Staten is het aanwezig in Californië, Nevada, Utah, Arizona, New Mexico en Texas. In Californië wordt het voornamelijk gevonden als zuidelijke kustpopulaties die bestaan onder 600 m (2000 ft), maar sommige zijn gevonden tot 950 m (3.120 ft). Nevada vertegenwoordigt het noordelijkste deel van zijn verspreidingsgebied: het wordt gevonden in de zuidpunt van de staat; de meest noordelijke broedpopulatie wordt gevonden in Nye County, in de buurt van Tonopah. In Utah wordt het alleen in het uiterste zuidwesten gevonden. Het bereik in Arizona is wijdverbreid in het zuidelijke deel van de staat en langs de Colorado-rivier. In Arizona wordt gevonden vanaf zeeniveau tot 1.400 m (4.600 ft). Populaties in New Mexico bestaan in het zuiden, langs de Rio Grande en in Mexico. Het assortiment in zowel New Mexico als Texas breidt mogelijk uit naar het noorden. Cactussen van Texas leven tussen zeeniveau en 1.800 m (5.900 ft), in de hele Texas panhandle, centraal Texas en zo ver oostelijk als Travis County. In Mexico wordt het gevonden in Sinaloa, Sonora, Chihuahua, Coahuila, Neuvo Leon, Hidalgo en in heel Baja California. Op het Centraal-Mexicaanse plateau en in New Mexico wordt het tot 2000 m (6600 ft) gevonden. Populaties kunnen hun assortiment in Baja California uitbreiden, maar ze worden niet gevonden in de bergen of het binnenland van Baja.