Zwarte Zeekoet

31 cm (12.14 in)

Varieert met plaats en seizoen

De Zwarte Zeekoet is een circumpolaire soort die wordt verspreid in de boreale, lage arctische en hoge arctische gebieden van de Noord-Atlantische en arctische oceanen en broedt tussen 43 ° en 82 ° N. De 5 vermelde ondersoorten leven in verschillende delen van dit bereik. In Noord-Amerika zijn ze zo ver zuidelijk te vinden als de Golf van Maine en New England en over delen van de noordkust van Noord-Amerika tot aan Alaska, waar ze worden vervangen door de duivenzeekoet in de Noordelijke Stille Oceaan. In Europa en Azië worden ze gevonden van de Britse eilanden en noordwaarts over de noordkust van Azië. Ze zijn een van de weinige vogels die broeden op Surtsey, IJsland, een nieuw vulkanisch eiland. In het VK is het een vrij veel voorkomende broedvogel in het westen en noorden van Schotland en Ierland. In de rest van Groot-Brittannië broeden ze alleen op St. Bees Head in Cumbria, het eiland Man en op East Anglesey in Noord-Wales. Ongeveer 40% van de bevolking broedt in het hoge arctische gebied waar de grootste kolonies voorkomen, 30% in het lage arctische gebied en 30% in boreale wateren. In de winter worden sommige vogels in de hoge arctische wateren naar het zuiden gedwongen door het winterijs, waardoor ze seizoensmigranten zijn, maar in meer gematigde streken is de soort hoofdzakelijk inwoner. Meestal beperkt tot rotsachtige kusten, gebruiken zwarte zeekoeten de kliffen, spleten en rotsblokken voor hun nesten en jagen ze op de kustwateren voor benthische prooien. Vergeleken met andere alken foerageren ze redelijk dicht bij de kolonie, in het broedseizoen meestal in kustwateren van meer dan 50 meter diep, verder weg in de wintermaanden.