Graszanger

Zitting cisticolas zijn zeer kleine insectenetende vogels, soms gevonden in kleine groepen. Het broedseizoen wordt geassocieerd met de regen. In veel regio's komen twee broeden per jaar voor. Mannetjes zijn polygyn, maar sommige zijn monogaam, het mannetje bouwt de oorspronkelijke neststructuur diep in het gras en nodigt vrouwtjes uit met een speciaal scherm. Vrouwtjes die het mannetje accepteren, voltooien het nest. Het nest wordt gemaakt door levende bladeren te binden in de zachte stof van vilten plant-down, spinnenwebben en gras. Het nest van de zitting cisticola is komvormig met een baldakijn van aan elkaar vastgebonden bladeren of grassen boven het hoofd voor camouflage; Er worden 3–6 eieren gelegd. Het vrouwtje broedt het ei uit. De eieren komen na ongeveer 10 dagen uit. Er kan meer dan één broed worden grootgebracht. Vrouwtjes veranderen vaak van partner en blijven zelden binnen hetzelfde territorium, terwijl mannetjes minder mobiel zijn, met behoud van niet-overlappende zanggebieden die van dag tot dag verschoven. Vrouwtjes kunnen soms in hun eerste jaar broeden.

De graszanger komt voor in Zuid-Europa, Noord-Afrika en in Zuid-Azië tot aan Noord-Australië. Binnen dit grote verspreidingsgebied worden zeventien ondersoorten onderscheiden: C. j. cisticola: westelijk Frankrijk, het Iberisch Schiereiland, de Balearen en noordwestelijk Afrika. C. j. juncidis: van zuidelijk Frankrijk tot Turkije en Syrië, ook Egypte en de grote mediterrane eilanden. C. j. uropygialis: van Senegal en Gambia tot Ethiopië, Rwanda, Tanzania en Nigeria. C. j. terrestris: van Gabon en Congo-Brazzaville tot zuidelijk Tanzania en zuidelijk tot Zuid-Afrika. C. j. neuroticus: Cyprus, Libanon en Israël tot westelijk Iran. C. j. cursitans: van oostelijk Afghanistan tot noordelijk Myanmar en zuidelijk China, zuidelijk naar zuidoostelijk India en de droge laaglanden van Sri Lanka. C. j. salimalii: zuidwestelijk India. C. j. omalurus: Sri Lanka (behalve de droge laaglanden). C. j. brunniceps: zuidelijk Korea, Japan en Batan. C. j. tinnabulans: van zuidoostelijk China en Taiwan tot Thailand, Indochina en de Filipijnen (behalve Batan en Palawan). C. j. nigrostriatus: Palawan. C. j. malaya: de Nicobaren, zuidoostelijk Myanmar, zuidwestelijk Thailand, Malakka en de Grote Soenda-eilanden. C. j. fuscicapilla: oostelijk Java, de Kangean-eilanden en de Kleine Soenda-eilanden. C. j. constans: Celebes en de nabijgelegen eilanden. C. j. leanyeri: het noordelijke deel van Centraal-Australië. C. j. normani: van noordwestelijk Queensland tot noordoostelijk Australië. C. j. laveryi: noordoostelijk Australië en zuidelijk Nieuw-Guinea. Het leefgebied bestaat uit open, vlak en vochtig landschap met hoog gras, biezen en zeggen, waar bomen ontbreken. Ook komt de soort wel voor in akkerland en rijstvelden.

De grootte van de wereldpopulatie is niet gekwantificeerd. Men veronderstelt dat de soort in aantal vooruit gaat. Om deze redenen staat de graszanger als niet bedreigd op de Rode Lijst van de IUCN. De soort is in 2004 als niet bedreigd op de Nederlandse Rode Lijst gezet. De graszanger staat wél op de Vlaamse Rode Lijst als zeldzaam, hoewel de vogel daar sterk toenam tussen 1994 en 2004, tot boven de 30 broedparen.