Zwartsnavelkoekoek

28-30 cm (11-12 in)

Deze vogels foerageren in struiken of bomen. Ze eten voornamelijk insecten, vooral tentrupsen, maar ook wat slakken, eieren van andere vogels en bessen. Het is bekend dat rupsen tegen een tak worden geslagen voordat ze worden geconsumeerd om enkele van de onverteerbare haren te verwijderen. Overgebleven haren hopen zich op in de maag totdat de vogel de maagwand afwerpt en een pellet op een vergelijkbare manier als uilen afbreekt. Invasieve zigeunermotten kunnen ook dienen als een belangrijke voedselbron voor koekoeken met zwarte snavel. De meeste vogels kunnen vanwege hun haarachtige setae geen zigeunermot rupsen consumeren, maar koekoeken kunnen ze consumeren vanwege hun vermogen om hun buikwand af te werpen. Tijdens de uitbraakjaren van deze insecten nam de overvloed aan zwartsnavelkoekoeken toe op Breeding Bird Survey (BBS) -routes. Deze toename is niet te wijten aan een hogere reproductieve snelheid, omdat dan de zwart-gefactureerde koekoekpopulaties het volgende jaar alleen maar zouden toenemen. De overvloed is hoger omdat de koekoeken massaal naar de uitbraakgebieden trekken. Dit wordt ondersteund door het feit dat de koekoeksovervloed in de gebieden rond de uitbraken eigenlijk lager is dan gemiddeld, wat wijst op een grote toestroom van vogels naar uitbraken. Ze kunnen deze gebieden vinden als gevolg van nomadisch post-migrerend gedrag. Zodra ze hun broedplaats hebben bereikt, zoeken ze in uitgestrekte bossen naar het meest geschikte broedgebied, in dit geval waar er een overvloed aan voedsel is. Soortgelijke patronen zijn ook waargenomen bij het uitbreken van tentrupsen, valwormen en krekels.

C. erythropthalmus kan worden gevonden in verschillende habitats. Ze komen het meest voor rond de randen van volwassen loof- of gemengde bossen en veel minder vaak in naaldbossen. Ze zijn ook te vinden in veel jongere groeibossen met veel struiken en struikgewas. Wetlands met veel els en wilg zijn een andere toplocatie om ze te zien. Ten slotte kunnen ze ook meer open gebieden bewonen, zoals verlaten landbouwgrond, golfbanen en woonparken. Wat de habitat ook is, ze zijn meestal vrij goed verborgen en blijven aan de randen van deze habitats plakken. De gekozen habitat moet ook een waterbron in de buurt hebben, zoals een meer, rivier, moeras of vijver. Op hun overwinterende terreinen in Zuid-Amerika kunnen ze tropische regenwouden, loof- of halfopen bossen en struikgewas bewonen.