Kauw

39 cm

14 jaar

Kauwen hebben een zeer uitgebreid menu, dat voornamelijk bestaat uit kleine ongewervelde dieren (zoals insecten, slakken en spinnen), zaden, granen, eieren en fruit. In de omgeving van de mens doen kauwen zich ook tegoed aan afval en karkassen van overreden dieren. Net als uilen braken kauwen onverteerde resten van zaden en insecten uit als een braakbal. Kauwen vertonen actief voedseldelen onder soortgenoten, onafhankelijk van het geslacht of de verwantschap tussen gever en aannemer. Dit voedseldelen gebeurt voornamelijk op initiatief van de voedseldonor. Kauwen kennen een uitgebreider voedseldelen dan waargenomen bij andere soorten, zoals chimpansees. De reden voor dit voedseldelen is nog niet volledig duidelijk. Twee hypothesen vinden ondersteuning: 1) een kauw geeft makkelijker aan een andere kauw indien hij er ook van krijgt (reciprociteit); 2) door voedseldelen kopen kauwen rust af en worden ze niet lastiggevallen door soortgenoten (intimidatie).

De westelijke kauw wordt gevonden uit Noordwest-Afrika door heel Europa, behalve het subarctische noorden, en oostwaarts door Centraal-Azië naar de oostelijke Himalaya en het Baikalmeer. In het oosten komt het voor in heel Turkije, de Kaukasus, Iran, Irak, Afghanistan, Pakistan en het noordwesten van India. Het is echter regionaal uitgestorven in Malta en Tunesië. Het bereik is enorm, met een geschatte wereldwijde omvang tussen 1 en 10 miljoen vierkante kilometer (0,4 - 4 miljoen vierkante mijl). Het heeft een grote wereldbevolking, met naar schatting 15,6 tot 45 miljoen individuen alleen al in Europa. Tellingen van vogelpopulaties in marginale hooglanden in Groot-Brittannië laten zien dat westerse kauwen tussen de jaren zeventig en 2010 sterk in aantal toenamen, hoewel deze toename mogelijk verband houdt met herstel uit eerdere perioden waarin ze als plagen werden beschouwd. De Britse bevolking werd geschat op 2,5 miljoen individuen in 1998, tegen 780.000 in 1970. De meeste populaties zijn inwonend, maar de noordelijke en oostelijke populaties zijn meer migrerend, verhuizen naar overwinterende gebieden tussen september en november en keren terug tussen februari en begin mei. Hun assortiment breidt zich in de zomer noordwaarts uit naar Rusland tot Siberië en trekt zich in de winter terug. Ze zijn zwervers voor de Faeröer, vooral in de winter en lente, en af en toe naar IJsland. Elders komen westerse kauwen in de winter samen in de Ural-vallei in het noordwesten van Kazachstan, het noorden van de Kaspische Zee en de regio Tian Shan in het westen van China. Ze zijn winterbezoekers in de Quetta-vallei in het westen van Pakistan, en zijn winterzwervers naar Libanon, waar ze voor het eerst werden geregistreerd in 1962. In Syrië zijn het winterzwervers en zeldzame bewoners met enige bevestigde fokactiviteiten. De ondersoort soemmerringii komt voor in zuid-centraal Siberië en het uiterste noordwesten van China en is toevallig voor Hokkaido, Japan. Een klein aantal westelijke kauwen bereikte in de jaren tachtig het noordoosten van Noord-Amerika en is gevonden van Atlantisch Canada tot Pennsylvania. Ze zijn ook voorgekomen als landlopers in Gibraltar, Mauritanië en Saint Pierre en Miquelon, en er is er één in Egypte gezien. Westerse kauwen bewonen beboste steppen, weiden, gecultiveerd land, kustkliffen en steden. Ze gedijen goed wanneer beboste gebieden worden geruimd en omgezet in velden en open gebieden. Habitats met een mix van grote bomen, gebouwen en open terrein hebben de voorkeur; open velden worden overgelaten aan de toren, en meer beboste gebieden aan de Euraziatische Vlaamse gaai (Garrulus glandarius). Samen met andere corvids zoals de toren, de gewone raaf (Corvus corax) en de bonte kraai (C. cornix), brengen sommige westerse kauwen de winter door in stadsparken; populaties gemeten in drie stadsparken in Warschau vertonen een toename van oktober tot december, mogelijk als gevolg van de trek van westelijke kauwen vanuit gebieden verder naar het noorden. Dezelfde gegevens van Warschau, verzameld van 1977 tot 2003, toonden aan dat de overwinterende westelijke kauwpopulatie verviervoudigd was. De oorzaak van de toename is niet bekend, maar een vermindering van het aantal torens kan de soort lokaal ten goede zijn gekomen, of door in Wit-Rusland overwinterende torens kan de westelijke kauw naar Warschau zijn verhuisd.