Klipduif

Deze soort komt voor in een open, ruig land van 1.500 tot 6.100 m boven zeeniveau. Ze zijn nauw verwant aan rotsduiven, maar komen vaker voor op grotere hoogten. Een gezellige soort het hele jaar door, ze voeden zich in kuddes in de terrasvormige, gecultiveerde velden. Ze vermengen zich vaak met zwermen rotsduiven. Ze zijn erg tam en worden vaak gevonden in de buurt van menselijke nederzettingen, kampen en pelgrimsroutes. In Tadzjikistan is geregistreerd dat het al in februari begint te nestelen, met veel jongeren die pas in september in het noordoosten van Tibet zijn gevlucht. De mannetjes hebben een buiging die lijkt op die van de rotsduif en de vertoning en balts is vergelijkbaar. Ze nestelen in dichte kolonies op kliffen, kloven en rotspartijen. In Tibet worden de nesten vaak in huizen geplaatst, zowel bewoond als leeg, of in gaten in de muur. Nesten bestaan uit een platform van twijgen of stengels waarin doorgaans twee eieren worden gelegd. Ze kunnen in een jaar tijd twee broeden grootbrengen. Hun voedingsgewoonten zijn vergelijkbaar met die van rotsduiven, ze zijn voornamelijk granivoren en vullen hun dieet aan met groene scheuten en bladeren en af en toe kleine weekdieren zoals slakken. Bij sommige gelegenheden worden ze zeer opportunistisch en voeden ze zich met overgebleven voedsel, gedeeltelijk verteerd voedsel uit kiangmest en zelfs onverteerd voedsel uit de maag van kiang-karkassen die door andere roofdieren opengereten zijn.

Deze soort komt voor in centraal en oostelijk Azië en telt 2 ondersoorten: Columba rupestris turkestanica: Turkestan, de westelijk en noordelijke Himalaya en Tibet. Columba rupestris rupestris: Mongolië, zuidelijk Siberië tot Korea, zuidelijk China en oostelijk Tibet.

Niet wereldwijd bedreigd.