Geeloogrupsvogel

De geeloogrupsvogel komt voor van Vogelkop, Waigeo en Numfor (West-Papoea en Papoea, Indonesië), door heel Papoea-Nieuw-Guinea tot op de Salomonseilanden en verder in een smalle strook in het oosten van Australië van Noord-Queensland tot in Nieuw-Zuid-Wales. De soort telt 10 ondersoorten: C. l. axillaris: Waigeo (West-Papoea) en Nieuw-Guinea. C. l. maforensis: Numfor. C. l. sublineata: Nieuw-Ierland en Nieuw-Brittannië. C. l. nigrifrons: de noordwestelijke Salomonseilanden. C. l. ombriosa: de centrale Salomonseilanden. C. l. pusilla: Guadalcanal. C. l. malaitae: Malaita. C. l. makirae: Makira. C. l. gracilis: Rennell. C. l. lineata: noordoostelijk Australië. Het is een bosvogel van regenwoud, gebieden met tropisch struikgewas, open plekken in secondair bos maar ook wel plantages en grote tuinen.

De geeloogrupsvogel heeft een groot verspreidingsgebied en daardoor is de kans op uitsterven gering. De grootte van de populatie is niet gekwantificeerd. Het is een niet zo algemeen voorkomende vogel. In Nieuw-Zuid-Wales is het een (voor uitsterven) kwetsbare vogelsoort. Er is geen aanleiding te veronderstellen dat de soort op wereldschaal sterk in aantal achteruit gaat. Om deze redenen staat deze rupsvogel als niet bedreigd op de Rode Lijst van de IUCN.