Australische Rupsvogel

Het dieet bestaat uit insecten, hun larven, rupsen of andere ongewervelde dieren. Deze kunnen tijdens de vlucht worden gevangen of tijdens het zoeken door het gebladerte. Daarnaast wordt er ook wat fruit en zaden gegeten. Het broedseizoen is voornamelijk van augustus tot februari van elk jaar. Beide partners bouwen het vrij kleine nest. De jonge vogels verlaten het nest na ongeveer drie weken uitkomen. Ze zien eruit als de volwassenen, behalve dat het zwarte gezichtsmasker is gereduceerd tot een oogstreep. Buiten het broedseizoen trekken ze graag in groepen van wel honderd vogels. Sommige zijn mogelijk gedeeltelijk migrerend of kunnen op hetzelfde grondgebied blijven. Het ontbreken van significante verschillen tussen regionale populaties in Australië maakt het moeilijk om te bepalen waar populaties zich in de winter verplaatsen.

De Australische rupsvogel komt voor in een groot aantal typen leefgebieden zoals graslanden met verspreide boomgroepen, geplant bos, gebieden met struikgewas, bossen, boomgaarden, parken en tuinen. De vogel wordt vaak gezien de buitenwijken van grote steden als Sydney en Perth. Het is geen vogel van regenwouden. In de Australische winter trekken deze rupsvogels naar Nieuw-Guinea en de Salomonseilanden. In Nieuw-Guinea trekken ze diep het binnenland in via de rivierdalen tot op 1200 m boven de zeespiegel, op de Salomonseilanden houden ze zich dan op in Casuarinabossen in de kustgebieden. De soort telt 3 ondersoorten: C. n. subpallida: het westelijke deel van Centraal-Australië. C. n. melanops: zuidwestelijk, zuidelijk, noordelijk en oostelijk Australië. C. n. novaehollandiae: Tasmanië en de eilanden in de Straat Bass.

De grootte van de populatie is niet gekwantificeerd, maar er is geen aanleiding te veronderstellen dat de soort bedreigd wordt in zijn voortbestaan, daarom staat de Australische rupsvogel als niet bedreigd op de Rode Lijst van de IUCN. .