Australische Kraai
Een soort van Corvus Wetenschappelijke naam : Corvus orru Genus : Corvus
Australische Kraai, Een soort van Corvus
Botanische naam: Corvus orru
Genus: Corvus
Beschrijvingen
De Australische kraai is 50 tot 55 cm (of 45 cm) Deze kraai lijkt sterk op de andere zwarte kraaien. Het is een geheel zwarte vogel waarbij de volwassen vogels een lichtblauw gekleurde iris hebben. 
Grootte
53 cm
Voedingsgewoonten
Torresiaanse kraaien zijn alleseters en consumeren een breed scala aan voedsel. Hun dieet varieert aanzienlijk tussen habitats met vogels die in stedelijke omgevingen leven en die in grotere mate afhankelijk zijn van antropogeen gerelateerde voedselbronnen in vergelijking met dieren die in natuurlijke habitats leven. Buiten de verstedelijkte gebieden bestaat het dieet van Torresiaanse kraaien voornamelijk uit ongewervelde dieren, bessen en aas. Er is ook waargenomen dat vogels van deze soort gestrande vissen aan de kust vangen, roadkill, fruit, graan, kleinere vogels en knaagdieren. In Noord-Australië hebben Torresiaanse kraaien een opmerkelijke techniek ontwikkeld om de geïntroduceerde giftige rietpad te doden en op te eten zonder het vergif in te nemen dat het uit zijn huid en gifklieren aan weerszijden van zijn hoofd afscheidt, door het op zijn rug te klappen en een dodelijke slag toe te brengen met zijn krachtige rekening. De kraaien voeden zich alleen met de darmen en een deel van de dijen van de pad, en vermijden zo het gif. Deze predatie- en consumptietechniek wordt cultureel overgedragen tussen kraaien van de soort. Voor meer informatie over de aanpassing van Torresiaanse kraaien aan rietpadden, zie: Aanpassingen van Australische dieren aan rietpadden
Habitat
De Torresiaanse kraai heeft een uitgebreide verspreiding over Australië, Papoea-Nieuw-Guinea, met name de Bismarck-archipel en enkele eilanden in Indonesië, met name de Molukken. Het bereik van het Australische vasteland van ras C. orru ceciliae strekt zich uit van het tropische noorden van Australië tot het uiterste zuiden van Forster aan de oostkust van New South Wales en tussen Geraldton en Norseman in Zuidwest-Australië. De Torresiaanse kraai bezet bijna elke habitat binnen zijn geografische bereik waar er een permanente waterbron is. De soort komt veel voor in habitats zoals tropische regenwouden, eucalyptusbossen, open struikgewas, stranden, moerassen, eilanden voor de kust. De Torresiaanse kraai is ook goed aangepast aan randhabitats, waaronder landbouwgrond, steden. Op boerderijen in een groot deel van Noord-Australië zijn ze de meest talrijke vogelsoorten en worden door boeren beschouwd als een plaag, omdat ze gewassen zoals suikermaïs, pinda's, tarwe en vele soorten fruit beschadigen. Torresiaanse kraaien komen veel voor in stedelijke landschappen en veel steden en dorpen in Australië ondersteunen grote populaties. In de droge gebieden van centraal Australië is de soort schaars verspreid en beperkt tot gebieden met permanent water. Twee andere rassen komen voor op verschillende eilanden in het noorden: C. orru orru in Papoea-Nieuw-Guinea en de Molukken) en C. orru latirostris op Tanimbar en Babar-eilanden.
Soort voeding
Omnivoor
Algemene Informatie
Gedrag
Net als andere corvids zijn Torresiaanse kraaien intelligent en aanpasbaar en het is bekend dat ze voedsel van grotere vogels stelen door in teams te werken en zich te voeden met giftige prooien zonder gif in te nemen (zie hieronder) naast ander gedrag. Torresiaanse kraaien zijn grote en agressieve vogels, waarbij vrouwtjes agressiever gedrag vertonen en de meeste andere soorten domineren, behalve grote roofvogels en de Australische ekster. Er is waargenomen dat ze grotere roofvogels aanvallen, met name wigstaartarenden en de meeste uilensoorten ter verdediging van hun nest of territorium. Kleinere vogels zullen daarom kraaien aanvallen ter verdediging van hun nesten, met willie kwikstaarten en bonte slagers als opmerkelijke voorbeelden. Lawaaierige mijnwerkers en Australische eksters behoren tot de weinige vogels die erin slagen Torresiaanse kraaien uit hun territorium te verdrijven, waarbij de laatste soort een van de kleinere vogelsoorten is die kraaien domineren en verplaatsen waar ze elkaar ontmoeten. Tussen de maanden januari en augustus komen grote groepen kraaien samen en zwerven nomadisch over landerijen, bossen en buitenwijken van de stad. Deze groepen bestaan uit kraaien van alle leeftijden; van september tot december laten velen deze koppels echter in tijdelijke gebieden broeden, waarbij de nomadische omvang van de koppels aanzienlijk afneemt tot alleen jonge en oude kraaien. Elk paar kraaien keert elk jaar terug naar hetzelfde territorium, maar territoria kunnen van jaar tot jaar worden overgenomen door andere paren.
Distributie Gebied
De Australische kraai komt voor in een groot deel van Australië, in Nieuw-Guinea en omringende eilanden tot op de Molukken. Het is geen vogel van bossen en oerwouden maar een vogel van halfopen landschappen in laagland (vaak langs kusten) en een typische cultuurvolger die buiten de broedtijd in troepen tot wel 60 individuen rondvliegt en zich ophoudt bij vuilnisbelten etc. De soort telt 3 ondersoorten: C. o. latirostris: de oostelijke Kleine Soenda-eilanden. C. o. orru: de Molukken, Nieuw-Guinea, D'Entrecasteaux-eilanden en de Louisiaden. C. o. cecilae: westelijk, centraal en noordelijk Australië.
Soort Status
De vogel breidt zich uit. De Australische kraai staat dan ook als niet bedreigd op de Rode Lijst van de IUCN.
Scientific Classification
Phylum
Chordadieren Klasse
Vogels Classificatie
Zangvogels Familie
Kraaien en gaaien Genus
Corvus Species
Australische Kraai 
AI-ornitholoog in uw broekzak
Scan de QR-code om te downloaden
