Indische Fluiteend
Een soort van Dendrocygna Wetenschappelijke naam : Dendrocygna javanica Genus : Dendrocygna
Indische Fluiteend, Een soort van Dendrocygna
Botanische naam: Dendrocygna javanica
Genus: Dendrocygna
Photo By Lip Kee , used under CC-BY-SA-2.0 /Cropped and compressed from original 
Beschrijvingen
De Indische fluiteend is gemiddeld 41 cm lang. Deze eend is overwegend licht roodbruin, waarbij de kop en de nek wat bleker gekleurd zijn en de borst en buik donkerder roodbruin. De kruin en de achterkant van de nek zijn ook weer donkerder. In vlucht zijn de kastanjebruine vleugeldekveren in combinatie met de zwarte slagpennen opvallend. Onder slechte lichtomstandigheden lijkt de bovenvleugel egaal donker gekleurd. Verder zijn de kastanjebruine dekveren op de staart kenmerkend voor deze soort en het belangrijkste verschil met de zwervende fluiteend die meer wit boven op de staart heeft. 
Grootte
42 cm
Kleuren
Bruin
Zwart
Grijs
Oranje
Nestlocatie
Grond
Habitat
Dit is een grotendeels ingezeten soort die wijd verspreid is over laagland wetlands van het Indiase subcontinent en Zuidoost-Azië. De soort komt ook voor op eilanden in de regio waaronder de Andamanen, Nicobaren en Maldiven. Ze maken soms lokale bewegingen als reactie op het weer en veranderingen in de beschikbaarheid van water en de meer noordelijke vogels overwinteren verder naar het zuiden. Ze worden aangetroffen in zoetwatermoerassen met een goede begroeiing en rusten vaak overdag op de oevers of zelfs op open zee in kustgebieden. Valse kuikens zijn zwart met een witte wenkbrauw en witte vlekken op de achterkant van het hoofd, de vleugel, de onderrug en de staart. Albino-individuen zijn in het wild gezien. Grote aantallen komen soms voor in stedelijke wetlands zoals in Kolkata en Goa, vooral in de winter. In de Alipore Zoological Gardens werden in de jaren dertig individuen in gevangenschap geïntroduceerd en vervolgens kwamen er wilde vogels bij deze kern. Met een breed verspreidingsgebied tussen 1 en 10 miljoen km² wordt aangenomen dat ze een veilige wereldbevolking hebben van tussen de twee en twintig miljoen individuen. Ze worden niet bedreigd door jagen omdat ze niet als goed worden beschouwd om te eten. Van jagers in Assam is echter bekend dat ze de eendjes grootbrengen om als levend lokaas te dienen.
Soort voeding
Herbivoor
Mensen Vragen Vaak
Algemene Informatie
Gedrag
Lesser whistling duck zijn meestal gezellig. Ze voeden zich voornamelijk met planten die uit het water zijn gehaald en granen van gekweekte rijst, afgezien van kleine vissen, kikkers en ongewervelde dieren zoals weekdieren en wormen. Ze ploeteren en duiken in water. Ze waggelen vaak over het land en er is opgemerkt dat gewone myna's ze volgen op gras. Vrijage houdt in dat het mannetje naar het vrouwtje kijkt en dompelt en zijn snavel in het water verhoogt en rond het vrouwtje zwemt. Ze broeden tijdens de moesson of het regenseizoen en kunnen lokaal variëren in verhouding tot de beschikbaarheid van voedsel. De nestplaats kan een boomgat zijn dat bekleed is met twijgen en gras of gebouwd is in de vork van een grote boom, soms hergebruikend een oud nest van een vlieger of reiger of zelfs op de grond. Het legsel varieert van 7 tot 12 witte eieren die door beide ouders worden uitgebroed. Er zijn grote klauwen tot 17 waargenomen, hoewel dit indicaties kunnen zijn voor intraspecifiek broedparasitisme. De eieren komen na ongeveer 22-24 dagen uit. In één seizoen mag meer dan één broed worden grootgebracht. Soms worden jonge vogels op de rug van de ouders gedragen. Lokale namen zoals sili en silhahi in India zijn gebaseerd op hun piepende tweetonige oproepen. Ze worden erg tam in gevangenschap, lopen rond en reageren op fluitjes. Individuen in gevangenschap in de VS hebben tot 9 jaar geleefd. Verschillende endoparasitaire cestoden, waaronder Hymenolepis javanensis en Cittotaenia sandgroundi, zijn beschreven van kleinere fluitende eendengastheren, afgezien van ectoparasitaire vogelluizen en mijten.
Distributie Gebied
De Indische fluiteend komt voor in India, Zuid-China, Thailand, het schiereiland Malakka, Sumatra, Borneo en Java. Het is een eend die voorkomt in moerassen, mangrovegebieden, meren en gebieden met natte rijstbouw. De Indische fluiteend heeft een enorm groot verspreidingsgebied en daardoor alleen al is de kans op uitsterven uiterst gering. De grootte van de populatie wordt geschat op 0,20 tot 2,0 miljoen individuen. Deze fluiteend gaat in aantal achteruit. Echter, het tempo ligt onder de 30% in tien jaar (minder dan 3,5% per jaar). Om deze redenen staat deze fluiteend als niet bedreigd op de Rode Lijst van de IUCN.
Soort Status
Niet wereldwijd bedreigd.
Scientific Classification
Phylum
Chordadieren Klasse
Vogels Classificatie
Eendvogels Familie
Ganzen en zwanen Genus
Dendrocygna Species
Indische Fluiteend 
AI-ornitholoog in uw broekzak
Scan de QR-code om te downloaden
_-_Flickr_-_Lip_Kee.jpg){kind=link}