Dicrurus macrocercus harterti

29 cm

Zwarte drongo's worden vroeg in de ochtend actief en nestelen later dan veel andere vogels. Ze voeden zich voornamelijk met insecten zoals sprinkhanen, krekels, termieten, wespen, bijen, mieren, motten, kevers en libellen. Ze vliegen soms dicht bij boomtakken en proberen eventuele insecten te verstoren. Ze komen samen in velden die worden geploegd en halen blootgestelde rupsen en keverlarven op. In zulke gemeenten zijn maar liefst 35 vogels gezien. Ze worden ook aangetrokken door branden in struikgewas en graslandhabitats waar insecten worden gestoord. Ze lijken vliegen te vermijden. Ze associëren zich met gewone myna's, zilverreigers en andere vogels met een vergelijkbaar dieet en leefgebied. Drongo's profiteren van deze associatie en zijn succesvoller in hun foerageren. Er is slechts een gedeeltelijke overlap in de insectenprooi die wordt gezocht door myna's en drongo's, hoewel in zeldzame gevallen de drongo's de prooi van myna's kunnen beroven. Er wordt gezegd dat ze de roep van de shikra imiteren om mynas op de vlucht te jagen en vervolgens een prooi te stelen. Soortgelijk gedrag, met behulp van valse alarmoproepen, is opgemerkt in de vorkstaart drongo. Er zijn enkele gevallen van de zwarte drongo die op kleine vogels, reptielen of misschien zelfs vleermuizen jagen. Er is gesuggereerd dat ze de migratie intensiever kunnen voeden met vogels. Een individu op een migrerend tussenstop-eiland in Korea ving verschillende vogels achter elkaar, waarbij ze werden gedood door op de achterkant van het hoofd en de nek te slaan en selectief te voeden met delen, vooral de hersenen. Ze zijn ook af en toe gezien met vissen. Bloemen van bomen zoals Erythrina en Bombax kunnen worden bezocht voor water en nectar en soms is het bekend dat ze zich voeden met granen. Het is slechts zelden bekend dat ze grotere geleedpotigen nemen, zoals schorpioenen en duizendpoten. Ze voeden zich met vlindervlinders die vaak door andere roofdieren worden vermeden en waarvan bekend is dat ze zich laat in de avond of nacht voeden, vaak met insecten die worden aangetrokken door kunstlicht.

De zwarte drongo wordt voornamelijk gevonden in open land en zit meestal op de grond en jaagt dicht bij de grond. Ze zijn meestal luchtroofdieren van insecten, maar halen ook uit de grond of uit de vegetatie. Ze worden gevonden als zomerbezoekers in het noordoosten van Afghanistan en Noord-Pakistan, maar zijn inwoners van de Indus-vallei tot Bangladesh en naar India en Sri Lanka. Sommige populaties vertonen seizoensbewegingen die slecht worden begrepen, terwijl het bekend is dat populaties in Korea migrerend zijn. De zwarte drongo is te vinden in savanne, velden en stedelijke habitats. Zwarte drongo's werden vlak voor de Tweede Wereldoorlog vanuit Taiwan naar het eiland Rota geïntroduceerd om te helpen bij de bestrijding van insecten. Er wordt aangenomen dat ze zich in de jaren vijftig over de zee naar het eiland Guam verspreidden. In 1967 waren ze de vierde meest voorkomende vogel in bermtellingen op Guam en zijn ze vandaag de dag de meest voorkomende vogel daar. Predatie door en concurrentie van zwarte drongo's zijn gesuggereerd als factoren in de achteruitgang van endemische vogelsoorten zoals de Rota met wit hoofd en de Guam vliegenvanger.