Westelijke Rifreiger

Deze vogels besluipen hun prooi in ondiep water, vaak rennen of roeren het water met hun voeten of zwaaien met hun vleugels om hun prooi te storen; ze kunnen ook stilstaan en wachten om een prooi in een hinderlaag te lokken. Ze eten vis, schaaldieren en weekdieren. In kustgebieden voeden ze zich regelmatig met mudskippers. Laboratoriumstudies tonen aan dat ze in staat zijn om correcties voor refracties aan te brengen, maar de kans dat ze missen, neemt toe wanneer ze gedwongen worden om te prooien onder zeer scherpe hoeken op het wateroppervlak. Net als andere reigers en zilverreigers hebben ze weinig vocalisaties, waardoor ze een lage kwok of roostergeluiden maken wanneer ze worden gestoord of in de buurt van het nest. Het broedgebied van de westelijke rifreiger is wetlands aan de kust. In de Rode Zee is het broedseizoen van juni tot augustus. De nominale ondersoort broedt van eind april tot september in West-Afrika. In India is het broedseizoen tijdens de moessonregens van april tot augustus en eind mei in de voormalige broedkolonie op Chilaw in Sri Lanka. De meeste broedkolonies in Gujarat in het westen van India zaten op mangroven. Ze nestelen in kolonies, meestal van hun eigen soort, maar soms met andere zilverreigers en kleinere reigers, meestal op platforms van stokken die in bomen of struiken zijn geplaatst. Het mannetje haalt stokken van het nest terwijl het vrouwtje ze plaatst om het platform te vormen. De nesthoogte varieert van ongeveer 5 tot 15 meter, maar in mangrovebomen in zoutpannen is een zeer lage nesting (zo laag als 0,6 meter) waargenomen. De gebruikelijke koppeling is 3-4 eieren die lichtblauw zijn zoals in de kleine zilverreiger. Incubatie begint wanneer het eerste ei wordt gelegd, wat resulteert in kuikens met ongelijkheden in grootte. Beide ouders broeden om beurten en de eieren komen na ongeveer 23 tot 24 dagen uit. De kuikens zijn wit met grijze vlekjes. Jonge vogels sterven soms nadat ze van het nestplatform zijn gevallen. Volwassenen zullen de kuikens verduisteren tijdens de warmere delen van de dag. Roofdieren van eieren zijn onder meer ratten en jonge kuikens kunnen worden meegenomen door katten en kraaien. Volwassenen bewaken het nest meestal als er eieren of jonge kuikens aanwezig zijn. Volwassenen voeden de jongen door halfverteerd voedsel uit te braken in het nest. Dit dieet bevat voornamelijk kleine vissen van de families Clupeidae, Gobiidae en Engraulidae. Na ongeveer een maand verlaten de jonge vogels het nest.

Het komt voornamelijk voor aan de kusten in tropisch West-Afrika, de Rode Zee, de Perzische Golf (Iran) die zich uitstrekt van het oosten tot India. Het komt ook voor op de Lakshadweep-eilanden en Sri Lanka, waar ooit in Chilaw werd gefokt. De nominale ondersoort broedt in West-Afrika van Mauritanië tot Gabon. Vogels zijn ook te vinden buiten het vasteland, zoals op de Canarische Eilanden. Kleine aantallen broeden in Spanje. Ondersoort schistacea wordt gevonden van de kust van de Rode Zee ten oosten van de Indiase kust. Broedkolonies zijn bekend van de oostkust van India rond het Pulicat-meer. Ze komen af en toe verder landinwaarts voor. De westelijke rifreiger (nominaat ondersoort) komt voor als een zwerver in Noord-Amerika, Zuid-Amerika en de Caribische eilanden. Op basis van het groeiend aantal records wordt vermoed dat ze in Brazilië broedkolonies kunnen vestigen. Verschillende records rond 1980-1990 in Duitsland, Oostenrijk en Frankrijk zijn toegeschreven aan vogels die zijn ontsnapt uit een dierenhandelaar in Mittelfranken.

De wereldpopulatie is niet gekwantificeerd. Er is geen aanleiding te veronderstellen dat de soort in aantal achteruit gaat en daarom staat de westelijke rifreiger als niet bedreigd op de Rode Lijst van de IUCN.