Gambiaanse epaulettenvleerhond

13 - 25 cm

Deze vleermuizen eten voornamelijk klein fruit, dat vaak van boom naar boom vliegt en zich voedt met hun belangrijkste voedselbron, de vijg. De vijg is echter geen voedzame voedselbron vanwege zijn lage hoeveelheden eiwitten en grote hoeveelheden suiker, maar hij is er in overvloed, dus de vleermuizen moeten een groot aantal bomen bedekken om de voeding te krijgen die nodig is om de vlucht in stand te houden en hun jong. Deze vleermuizen zijn echter niet beperkt tot het eten van alleen vijgen. Het is ook bekend dat ze zich voeden met bananen, mango's, guaves en de nectar van Parkia biglobosa-bloemen. Desondanks zijn vijgen de belangrijkste voedselbron omdat ze langer in bloei staan dan de rest. Van de epauletted fruitknuppel is bekend dat hij acht tot tien uur rondvliegt van boom naar boom eten omdat ze meer energie verbranden met vliegen dan ze van de vijgen ontvangen. Het is erg belangrijk dat deze vleermuizen zoveel tijd besteden aan het verkrijgen van voedsel, want als ze dat niet doen, zullen ze niet genoeg voedingsstoffen hebben om aan hun jongen te geven en zullen hun baby's niet overleven. De jongen blijven wel in het nest terwijl de ouders het eten halen, maar in plaats daarvan vasthouden aan de spenen van zijn moeder tijdens de vlucht. Dit is slechts tot ongeveer vijf weken, wanneer de vleermuis begint te leren vliegen en zijn melktanden afwerpt. (Fenton)

Fruitvleermuizen zijn tropische dieren, maar sommige soorten leven in gebieden met slechts een beperkt vruchtseizoen, zoals in Oost-Afrika, waar de Gambiaanse geëpuletteerde fruitknuppel tijdens het regenseizoen vijgen zou kunnen eten, maar in de semi-aride omstandigheden van de rest van het jaar Het kan zijn dat je honderden kilometers moet vliegen om een ander klimaat te vinden waar andere bomen nog in de vrucht staan. Het geografische bereik van de geëpuletteerde fruitvleermuis is van het zuiden van Zaïre en Tanzania tot het oosten van Zuid-Afrika, en het zuiden van Soedan en Ethiopië tot Senegal en het zuiden van Mali (Wilson). Het zijn typisch laaglandensoorten die voorkomen onder 500 meter boven zeeniveau, maar de Ethiopische populaties komen voor tot 2000 meter boven zeeniveau. Het komt oorspronkelijk uit de landen Angola, Benin, Botswana, Burkina Faso, Kameroen, Centraal-Afrikaanse Republiek, Tsjaad, de Democratische Republiek Congo, Ivoorkust, Ethiopië, Gambia, Ghana, Guinee, Guinee-Bissau, Liberia, Mali, Namibië, Niger, Nigeria, Senegal, Sierra Leone, Soedan, Togo, Zambia en Zimbabwe. Als een redelijk aanpasbare soort voor vele soorten omgevingen, zijn ze te vinden in een verscheidenheid aan habitats, variërend van de droge savanne, vochtige savanne, mozaïek, bushland, tropische droge bossen en subtropische droge bossen. Er is ook gemeld dat ze gebieden bewonen met gedeeltelijk aangetaste bos-, mangrove- en moerasboshabitats. Deze vleermuissoort leeft het liefst aan de rand van bossen en heeft de neiging om te nestelen op plaatsen variërend van dik gebladerte, opgehoopte wortels langs beekbanken, onder het riet van open schuren en grote boomholten. (Fenton) De soort heeft ook de neiging om in kleine groepen of als individuen te slapen. Ze kunnen ook overdag laag in bomen slapen, ongestoord door de aanwezigheid van mensen en zelfs in gebieden die veel licht ontvangen. Het is bekend dat deze vleermuizen aanwezig zijn in landbouwgebieden met boomgaarden van bananen, vijgen, mango's, guaves en ander fruit. Ze zijn naar menselijke gebieden verhuisd vanwege aantasting door mensen in hun natuurlijke leefomgeving.