Sint-Helenafazantje
Een soort van Estrilda Wetenschappelijke naam : Estrilda astrild Genus : Estrilda
Sint-Helenafazantje, Een soort van Estrilda
Botanische naam: Estrilda astrild
Genus: Estrilda
Beschrijvingen
De totale lengte van kop tot staartpunt van de vogel is 9·5 tot 13 cm; de vogel weegt 6 tot 11 g. Het is een grijsachtige, met heel veel dwarse, donkere golflijntjes getekende vogel. De onderzijde is wat lichter, de borst is ietwat roze, dat onder de buik rood wordt. De snavel en de oogstreep zijn rood en de staart is bruin met zwart. De geslachten zijn nauwelijks van elkaar te onderscheiden, alleen door het baltsen is het mannetje te herkennen. 
Grootte
13 cm
Kleuren
Bruin
Rood
Grijs
Wit
Levensverwachting
8 jaar
Voedingsgewoonten
Het dieet bestaat voornamelijk uit graszaden, maar insecten worden ook wel eens gegeten, vooral tijdens het broedseizoen wanneer er meer eiwitten nodig zijn. De waxbills foerageren typisch in koppels die honderden of zelfs duizenden vogels kunnen bevatten. Ze voeden zich meestal door zich met hun lange, spichtige klauwen aan de stelen vast te klampen en uit de bloemhoofdjes te plukken, maar ze zullen ook zoeken naar gevallen zaden op de grond. Ze moeten regelmatig drinken omdat de zaden weinig water bevatten.
Soort voeding
Granivoor
Mensen Vragen Vaak
Algemene Informatie
Distributie Gebied
De vogel komt voor in een groot deel van Sub-Saharisch Afrika en de omliggende eilanden. Daarnaast komt de vogel voor in de vorm van verwilderde populaties die zijn ontstaan door ontsnapping uit gevangenschap. Zo komt het Sint-Helenafazantje voor op de Bermuda, Brazilië, Kaapverdië, Frans Polynesië, Hawaï, Martinique, Mauritius, Nieuw-Caledonië, Puerto Rico, Réunion, Sint Helena, Ascension, Tristan da Cunha, Seychellen, Trinidad en Tobago, Uruguay en Vanuatu. De soort telt 17 ondersoorten: E. a. kempi: Guinee, Sierra Leone en Liberia. E. a. occidentalis: van zuidelijk Mali en Ivoorkust tot noordelijk Congo-Kinshasa, Bioko. E. a. sousae: Sao Tomé. E. a. peasei: Ethiopië. E. a. macmillani: Soedan. E. a. adesma: van oostelijk Congo-Kinshasa, Oeganda, westelijk Kenia tot noordwestelijk Tanzania. E. a. massaica: van centraal Kenia tot noordelijk Tanzania. E. a. minor: zuidelijk Somalië, oostelijk Kenia, noordoostelijk Tanzania en Zanzibar. E. a. cavendishi: van zuidoostelijk Congo-Kinshasa en zuidelijk Tanzania tot Zimbabwe en Mozambique. E. a. schoutedeni: het zuidelijke deel van Centraal-Congo-Kinshasa. E. a. niediecki: van centraal Angola tot westelijk Zimbabwe. E. a. angolensis: inlands westelijk Angola. E. a. jagoensis: de westkust van Angola. E. a. rubriventris: van Gabon tot noordwestelijk Angola. E. a. damarensis: Namibië. E. a. astrild: zuidelijk Botswana en westelijk en zuidelijk Zuid-Afrika. E. a. tenebridorsa: noordelijk en oostelijk Zuid-Afrika. In 1815 werd door de garnizoensoldaten die Napoleon moesten bewaken op het eiland Sint-Helena de vogel daar ingevoerd, waarna het daar een talrijke vogel werd. Hieraan ontleent de vogel zijn Nederlandse naam. De vogel kwam daar dus niet oorspronkelijk voor. Het leefgebied bestaat uit terreintjes met grote grassoorten (zoals riet, bies en zegge) die voorkomen in moerassen en langs meren en rivieren, in berggebieden, verlaten akkers en weidegronden en ook in stadstuinen.
Soort Status
De grootte van de populatie is niet gekwantificeerd. Er is geen aanleiding te veronderstellen dat de soort in aantal achteruit gaat. Om deze redenen staat het Sint-Helenafazantje als niet bedreigd op de Rode Lijst van de IUCN.
Scientific Classification
Phylum
Chordadieren Klasse
Vogels Classificatie
Zangvogels Familie
Prachtvinken Genus
Estrilda Species
Sint-Helenafazantje 
AI-ornitholoog in uw broekzak
Scan de QR-code om te downloaden
.jpg){kind=link}