Zonneral
Een soort van Eurypyga Wetenschappelijke naam : Eurypyga helias Genus : Eurypyga
Zonneral, Een soort van Eurypyga
Botanische naam: Eurypyga helias
Genus: Eurypyga
Photo By Guyincognito , used under CC-BY-SA-4.0 /Cropped and compressed from original 
Beschrijvingen
Deze sierlijke vogel is 43 tot 48 cm lang en 200 gram zwaar. Hij heeft een lange snavel en rode ogen. 
Grootte
48 cm
Kleuren
Bruin
Zwart
Geel
Rood
Grijs
Wit
Levensverwachting
15 jaar
Nestlocatie
Grond
Voedingsgewoonten
De zonnebitter consumeert een breed scala aan dierlijke prooien. Insecten vormen een belangrijk onderdeel van de voeding, waarbij kakkerlakken, libellenlarven, bestanden, sabelsprinkhanen, waterkevers en motten worden ingenomen. Andere ongewervelde prooien zijn krabben, spinnen, garnalen en regenwormen. Ze nemen ook gewervelde prooien mee, waaronder vissen, kikkervisjes, padden en kikkers, palingen en hagedissen. Sunbitterns is een van de 12 vogelsoorten in vijf families die zijn beschreven als vissen met aas of kunstaas om prooien binnen een korte afstand aan te trekken. Dit soort gedrag valt onder de algemene definitie van gereedschapsgebruik. Bij zonnebitters is dit gedrag tot nu toe alleen waargenomen bij in gevangenschap levende vogels.
Habitat
Het bereik van de zonnebitter strekt zich uit van Guatemala tot Brazilië. De genomineerde race, E. h. helias, wordt gevonden ten oosten van de Andes in laagland tropisch Zuid-Amerika, van het Orinoco-bekken, door het Amazonebekken en Pantanal. De ondersoort E. h. meridionalis, heeft een meer beperkte verspreiding en wordt gevonden langs de oostelijke Andes-helling in het zuiden van centraal Peru, in de lagere subtropische zone op een hoogte van 800-1.830 m (2.620-6.000 ft). De laatste ondersoort, E. h. major, is te vinden op verschillende hoogtes, variërend van het zuiden van Guatemala, via Midden-Amerika en de Chocó tot het westen van Ecuador. Deze ondersoort kan ook voorkomen in het zuiden van Mexico. Het wordt traditioneel gerapporteerd vanaf de Atlantische helling van Chiapas, maar er zijn geen exemplaren bekend en er zijn geen recente gegevens. De soort wordt gevonden in de vochtige neotropische bossen, meestal met een open ondergroei en in de buurt van rivieren, beken, vijvers of lagunes.
Soort voeding
Omnivoor
Algemene Informatie
Gedrag
Het is een zeer schuwe vogel, die alleen of in paren leeft. Het voedsel bestaat uit kleine waterdiertjes, vissen en insecten, die hij in ondiep water wadend besluipt en met een snelle uitval aan de snavel spietst. Hij voert dansen uit en baltst in een dreigende houding met gespreide (bruingrijs met zwart getekende) vleugels en staart.
Distributie Gebied
De zonneral komt voor in Midden- en Zuid-Amerika van Guatemala tot in Brazilië. Voor de eeuwwisseling waren er ook waarnemingen uit het zuiden van Mexico (Chiapas). Het is een vogel van regenwoud met wat ondergroei, vaak in de buurt van rivieren en beken. Er worden binnen dit verspreidingsgebied drie ondersoorten onderscheiden: E. h. helias De nominaat leeft oostelijk van de Andes in de regenwouden van het stroomgebied van de Orinoco en in het Amazonebekken. E. h. major is een zonneralondersoort uit Midden- en Zuid-Amerika die voorkomt op grotere hoogtes tot in Ecuador. E. h. meridionalis Deze ondersoort komt voor in Zuid- en Midden-Peru in subtropische midden- en hooggebergte tussen de 800-1830 m boven de zeespiegel. De zonneral heeft een ruim verspreidingsgebied en daardoor alleen al is de kans op uitsterven uiterst gering. De grootte van de wereldpopulatie geschat op 0,5 tot 5 miljoen individuen. Er is aanleiding te veronderstellen dat de soort in aantal achteruitgaat. Echter, het tempo ligt onder de 30% in tien jaar (minder dan 3,5% per jaar). Daarom staat de zonneral als niet bedreigd op de Rode Lijst van de IUCN.
Soort Status
Niet wereldwijd bedreigd.
Scientific Classification
Phylum
Chordadieren Klasse
Vogels Classificatie
Eurypygiformes Familie
Zonnerallen Genus
Eurypyga Species
Zonneral 
AI-ornitholoog in uw broekzak
Scan de QR-code om te downloaden
