Lannervalk
Een soort van Falco Wetenschappelijke naam : Falco biarmicus Genus : Falco
Lannervalk, Een soort van Falco
Botanische naam: Falco biarmicus
Genus: Falco
Photo By Alan Manson , used under CC-BY-SA-2.0 /Cropped and compressed from original 
Beschrijvingen
Deze vogel is 35 tot 50 cm lang, de spanwijdte is 90 tot 110 cm en hij weegt 700 tot 900 g. De bovendelen zijn lichtgrijs met een zandkleurige kruin en een dunne mondstreep. De onderdelen zijn wit met fijne zwarte strepen. In de vlucht zorgen de witte slagpennen en de licht gestreepte dekveren onderaan voor een bleke indruk. Geen enkele middelgrote valk is zo bleek als de lannervalk. Het geluid van deze vogel is een schril kie-kie-kie. 
Grootte
50 cm
Kleuren
Bruin
Zwart
Brons
Grijs
Wit
Nestlocatie
Klif
Voedingsgewoonten
De lannervalk vangt zijn prooien tijdens zijn vlucht. Dit zijn veelal kleine wendbare vogels, zoals merels, maar ook vogels die enkele malen groter zijn dan de valk zelf, zoals fazanten en zandhoenders.
Habitat
De lannervalk is een vogel van open land en savanne. Het jaagt meestal op horizontale achtervolging, in plaats van op de boog van de slechtvalk vanaf een hoogte, en neemt voornamelijk vogelprooi tijdens de vlucht. Het legt drie tot vier eieren op een rotsrichelnest, of af en toe in een oud stoknest in een boom. Ze worden in gevangenschap gefokt voor valkerij; hybriden met de slechtvalk ("perilanners") worden ook vaak gezien. Merret (1666) beweerde dat de "lanar" in Sherwood Forest en het Forest of Dean in Engeland woonde; dergelijke populaties lijken afkomstig te zijn van ontsnapte jachtvogels van de adel. In het wild nemen de aantallen lannervalk in Europa enigszins af, hoewel de soort in delen van Afrika relatief vaak voorkomt. In het Degua Tembien-gebergte in Ethiopië werd waargenomen dat het bijdroeg aan de bestrijding van plaagdierknaagdieren. Kauwkoppels zijn het doelwit van gecoördineerde jacht door paren lannervalkjes, hoewel grotere koppels beter in staat zijn om prooi te worden. In Afrika en Israël werden lannervalkjes waargenomen als jachtvleermuizen.
Soort voeding
Carnivoor
Algemene Informatie
Distributie Gebied
Er zijn vijf ondersoorten: F. b. feldeggii (Italië tot in Turkije, Azerbeidzjan en NW-Iran) F. b. erlangeri (NW-Afrika) F. b. tanypterus (NO-Afrika tot Arabië, Israël en Irak) F. b. abyssinicus (Z-Mauritanië tot Ethiopië en Somalië tot Z-Kameroen en N-Kenia) F. b. biarmicus (Congo-Kinshasa tot Z-Kenia tot in Zuid-Afrika) De valk is standvogel maar maakt wel grote omzwervingen binnen het verspreidingsgebied. Het leefgebied is zeer gevarieerd, soms droge halfwoestijnen en vlak gebied tot in berggebieden met afwisselend beboste hellingen en open terrein tot op 5000 m boven de zeespiegel. Het leefgebied vertoont overlap met dat van de slechtvalk, maar de lannervalk heeft dan een voorkeur voor de drogere gebieden. Zijn prooien zijn relatief kleine vogels zoals kwartels en duiven.
Soort Status
De lannervalk heeft een groot verspreidingsgebied en daardoor is de kans op de status kwetsbaar (voor uitsterven) zeer gering. De grootte van de populatie is niet gekwantificeerd, In Afrika neemt de populatie toe dankzij ontbossingen, waardoor meer open landschappen ontstaan. Ook het houden van scharrelkippen (waarop de valken jagen) is een voordeel. Om deze redenen staat de lannervalk als niet bedreigd op de Rode Lijst van de IUCN. De populaties in Europa en het Nabije Oosten (F. b. feldeggii en F. b. tanypterus) zijn echter klein (300 paren) en lijden aan verlies door stroperij en vangst voor de valkerij.
Scientific Classification
Phylum
Chordadieren Klasse
Vogels Classificatie
Falconiformes Familie
Caracara's en valken Genus
Falco Species
Lannervalk 
AI-ornitholoog in uw broekzak
Scan de QR-code om te downloaden
