Bonte Slechtvalk

De bonte slechtvalk komt voor in uitgestrekte laaglandregenwouden, subtropische berghellingen en savanneranden met geschikte kliffen in riviervalleien of nabij water om te nestelen. Incidenteel nestelt de bonte slechtvalk ook in bomen, zoals in kapokbomen (Ceiba), mahoniebomen (Swietenia) of bepaalde soorten palmen (Orbignya). In Ecuador zijn ook nesten in epifyten in de toppen van uitstekende bomen beschreven. De bonte slechtvalk is een standvogel en leeft solitair of in paartjes. Het is monogaam. In januari en februari vindt de balts plaats, waarna eind maart en begin april tijdens het droge seizoen twee tot vier eieren worden gelegd. De bonte slechtvalk is na ongeveer twee jaar geslachtsrijp en wordt ongeveer twintig jaar oud. De bonte slechtvalk jaagt boven het kroondak van het regenwoud op kleine en middelgrote vogels. Deze valk zet vanaf een uitkijk op een dode boom of klif een duikvlucht of achtervolging in op zijn prooidier. Met name parkieten, duiven en gierzwaluwen worden bejaagd, maar trogons, kleine papegaaien, spechten, motmots, arassari's, steltlopers, nachtzwaluwen en zangvogels zoals zwaluwen, tityra's, tangara's, tirannen, gaaien, lijsters, spotlijsters, kardinalen en troepialen behoren tot de prooidieren van de bonte slechtvalk. Ook vleermuizen worden bejaagd. Een studie naar het voedingspatroon van de bonte slechtvalk in Belize liet zien dat vogels 86% van de prooidieren vormen, naar 14% aan vleermuizen. Ongeveer de helft van bejaagde vogels was 25 tot 75 gram zwaar. De snelheid bij achtervolgingen benadert die van de slechtvalk. De zwart-witte kuifarend, zwarte gier en de grote ransuil zijn de voornaamste bejagers van de bonte slechtvalk. De zwarte gier concurreert ook voor nestlocaties met de bonte slechtvalk.

Het voorkomen van de bonte slechtvalk in Zuid-Amerika is beperkt onderzocht. Voorheen werd gedacht dat de soort alleen in bosgebieden in het heuvelland en middelgebergte voorkwam, maar bij een studie van 1989 tot 1995 werd de bonte slechtvalk ook meerdere malen in de centrale delen van het Amazoneregenwoud in Brazilië waargenomen. Driekwart van de valken werd gezien langs rivieren, in het bijzonder de Rio Negro (62,5% van de waarnemingen).Daarnaast werd de bonte slechtvalk gezien aan de randen van het terra firme-bos, regenwoudgebieden die niet overstromen. De bonte slechtvalk is in de eenentwintigste eeuw door het Neotropical Raptor Network op meerdere plekken voor het eerst waargenomen. In 2007 werd de bonte slechtvalk gezien in Quito, op 2910 meter hoogte in de Andes. Voorheen was de soort in Ecuador alleen bekend uit de berghellingen en het laagland in het oosten van het land tot 1400 meter hoogte. In Calama, midden in een van de droogste woestijnen ter wereld, werd de bonte slechtvalk in 2007 waargenomen. Het was de eerste waarneming in Chili van de soort. In 2008 werd de bonte slechtvalk voor het eerst gezien in de Magdalena-vallei in Colombia op 1365 meter hoogte bij Alto de Chapetón. Eveneens in 2008 werd de soort waargenomen bij Alto Los Alpes in Colombia, de eerste keer dat de bonte slechtvalk werd gezien aan de oostelijke zijde van de Cordillera Oriental. In 2014 werd de bonte slechtvalk voor het eerst waargenomen in Bogotá, op 2555 meter hoogte in de botanische tuin van de Colombiaanse hoofdstad. In 2008 werd het Reserva Natural de las Aves Halcón Colorado opgericht. Dit reservaat is vernoemd naar de bonte slechtvalk en ligt bij Villavicencio in het centrale deel van Colombia. Het is dertig hectare groot en het reservaat omvat regenwoud op 800 tot 1100 meter hoogte.