Prairievalk

38-48 cm (15-19 in)

15 jaar

De prairievalk eet voornamelijk kleine zoogdieren (vooral in de zomer) en kleine tot middelgrote vogels die tijdens de vlucht worden gevangen, hoewel hij als opportunistisch roofdier af en toe grotere vogels zal vangen. Hoewel de rekeningen van de prairievalk die prooien zo groot als ganzen nemen verifieerbaar zijn (een prooi die meer dan 5 keer zwaarder is dan een grote vrouwelijke prairievalk), is er meestal een prooi nodig die kleiner is dan hijzelf, die hij veilig kan onderwerpen en die kan worden meegenomen naar het nest of om een veilige baars te consumeren. Het grootste deel van de prooi is 150 g of minder, een gewicht dat zelfs de kleinere tiercel (mannelijk) lange afstanden naar het nest kan dragen. De meeste prooien zijn dus 30% of minder van het gewicht van de tiercel, wat een veel voorkomende prooigrootte is bij tal van valkensoorten waar de mannetjes tijdens het broedseizoen het grootste deel van de jacht jagen. Echter, over kortere afstanden hebben biologen in het wild prairie valken gedocumenteerd die tot 60-70% van hun lichaamsgewicht dragen. Veel voorkomende zoogdierprooi voor prairievalkjes omvat eekhoorns, grondeekhoorns, prairiehonden, eekhoorns, gophers en konijnen van verschillende soorten. Soms worden ook reptielen genomen. Vogelprooi omvat gewoonlijk mussen, spreeuwen, grackles, duiven, kwartels, leeuweriken, duiven, meerkoeten, wintertaling en wilde eenden - vrijwel elke vogel van ongeveer de grootte van ongeveer de valk en af en toe aanzienlijk groter. De noodzaak om hun jongen te voeren, focust hen echter op prooien die ze tijdens het broedseizoen kunnen dragen, en het reproductieve succes van de prairievalk hangt af van het feit of zo'n kleinere prooi beschikbaar is.

De natuurlijke habitat van de prairievalk is open land, vooral droog, in de zomer, inclusief alpiene toendra tot kortgrasprairie en hoge woestijn. In de winter is het meer verspreid, variërend van lage woestijnen en af en toe tot steden. Het broedt van het zuiden van Manitoba, Saskatchewan, Alberta en het zuiden van centraal British Columbia naar het zuiden door de westelijke Verenigde Staten - ongeveer tussen de oostelijke rand van de Mountain Time Zone en de Cascade Mountains, evenals de Central Valley of California - tot de Mexicaanse staten van Baja California, Durango en het noorden van San Luis Potosí. Het is veel minder migrerend dan de andere Noord-Amerikaanse valken, maar in de winter trekt het zich enigszins terug uit de meest noordelijke en hoogste delen van zijn broedgebied en verspreidt het zich westwaarts naar de woestijnen en de Pacifische kust van Californië, oostwaarts tot ongeveer de 100e meridiaan, en zuidwaarts naar Baja California Sur, Jalisco en Hidalgo.