Papegaaiduiker
Een soort van Papegaaiduikers Wetenschappelijke naam : Fratercula arctica Genus : Papegaaiduikers
Papegaaiduiker, Een soort van Papegaaiduikers
Botanische naam: Fratercula arctica
Genus: Papegaaiduikers
Beschrijvingen
De papegaaiduiker wordt 28 tot 34 cm lang. Hij is de kleinste soort uit het geslacht Fratercula. Hij heeft een vleugelspanwijdte van 50 tot 60 cm en weegt ongeveer 300 tot 700 gram. Hij eet voornamelijk vis. In de winter is de snavel kleiner, in de nazomer verdwijnen de buitenste lagen. Het zijn acht verschillende stukjes en deze 'plaatjes' laten soms slechts gedeeltelijk los. Bij het duiken is dit een lastige belemmering. De papegaaiduiker kan deze echter lostrekken met behulp van een nagel aan de buitenteen. Deze is halfcirkelvormig gekromd en staat niet recht vooruit, maar is zijdelings plat neergedrukt met de vlijmscherpe punt naar buiten. De snavel van de juvenielen is ook kleiner dan dat van de volwassen exemplaren. 
Grootte
29-34 cm (11.5-13.5 in)
Levensverwachting
22 jaar
Nestlocatie
Hol
Nestgrootte
1 ei
Incubatieperiode
1 broedsel
Aantal broedsels
36 - 45 days
Nestperiode
38 - 44 days
Voedingsgewoonten
Het Atlantische papegaaiduikerdieet bestaat bijna volledig uit vis, hoewel uit onderzoek van de maaginhoud blijkt dat het af en toe garnalen, andere schaaldieren, weekdieren en polychaete-wormen eet, vooral in meer kustwateren. Tijdens het vissen zwemt hij onder water met zijn halfverlengde vleugels als peddels om door het water te "vliegen" en zijn voeten als roer. Het zwemt snel en kan aanzienlijke diepten bereiken en tot een minuut onder water blijven. Hij kan vissen met een ondiep lichaam eten tot 18 cm (7 inch), maar zijn prooi is gewoonlijk kleinere vissen, ongeveer 7 cm (3 inch) lang. Een volwassen vogel moet er naar schatting 40 per dag eten - zandalen, haring, sprot en lodde worden het vaakst geconsumeerd. Het vist op zicht en kan kleine vissen onder water inslikken, maar grotere exemplaren worden naar de oppervlakte gebracht. Het kan meerdere kleine vissen vangen in één duik, waarbij de eerste op zijn plaats wordt gehouden in zijn bek met zijn gespierde, gegroefde tong terwijl hij andere vangt. De twee onderkaken zijn zo scharnierend dat ze parallel kunnen worden gehouden om een rij vissen op hun plaats te houden en deze worden ook vastgehouden door naar binnen gerichte kartels aan de randen van de snavel. Het gaat om met het overtollige zout dat het deels via zijn nieren en deels door uitscheiding via gespecialiseerde zoutklieren in zijn neusgaten inslikt.
Habitat
Kust- en offshore wateren, open zee
Soort voeding
Piscivoor
Mensen Vragen Vaak
Algemene Informatie
Gedrag
Het voedsel bestaat uit vis, kreeftjes, wormen en schaaldieren. Hij jaagt op open zee.
Distributie Gebied
Hij komt voor in het Noord-Atlantisch gebied, waar hij in kolonies broedt in zelfgegraven holen op steile grazige hellingen op rotskusten. Hun broedgebieden bevinden zich aan de kusten van de Atlantische Oceaan, ongeveer tot aan de Noordelijke IJszee. De grootste kolonie leeft op IJsland. Verder leven papegaaiduikers op de eilanden van Schotland en Wales, de Hebriden, in Ierland, Groenland, Nova Zembla, Noorwegen, Spitsbergen en aan de noordoostkust van Noord-Amerika. De grootste Noord-Amerikaanse kolonie (260.000 broedparen) bevindt zich in het Witless Bay Ecological Reserve voor de oostkust van Newfoundland. In de winter trekken ze verder naar het zuiden, tot aan de hoogte van de Middellandse Zee. Hij overwintert op volle zee, verder van de kust dan andere alken. Papegaaiduikers worden in Nederland en België gerekend tot de zeldzame wintergasten langs de kust. De soort telt 3 ondersoorten: F. a. arctica: van oostelijk Canada en de noordoostelijke Verenigde Staten tot IJsland, centraal en zuidelijk Noorwegen tot zuidelijk Nova Zembla. F. a. grabae: van de Faeröer-eilanden tot zuidelijk Noorwegen, de Britse Eilanden en noordwestelijk Frankrijk. F. a. naumanni: van noordelijk Canada en Groenland tot noordelijk Nova Zembla.
Soort Status
De Europese populatie van de papegaaiduiker (80% van de wereldpopulatie) werd in 2015 door BirdLife International geschat op 9,55 tot 11,6 miljoen volwassen individuen. De populatie-aantallen nemen echter af in een verontrustend hoog tempo (meer dan 50% gedurende drie generaties). De oorzaken zijn waarschijnlijk de introductie van invasieve diersoorten, watervervuiling, voedseltekort door concurrentie met de zeevisserij en sterfte in visnetten. Om deze redenen staat deze soort sinds 2015 als kwetsbaar op de Rode Lijst van de IUCN.
Scientific Classification
Phylum
Chordadieren Klasse
Vogels Classificatie
Charadriiformes Familie
Alken Genus
Papegaaiduikers Species
Papegaaiduiker 
AI-ornitholoog in uw broekzak
Scan de QR-code om te downloaden
.jpeg){kind=link}