Lachvalk
Een soort van Herpetotheres Wetenschappelijke naam : Herpetotheres cachinnans Genus : Herpetotheres
Lachvalk, Een soort van Herpetotheres
Botanische naam: Herpetotheres cachinnans
Genus: Herpetotheres
Photo By Allan Sobral , used under CC-BY-SA-4.0 /Cropped and compressed from original 
Beschrijvingen
Het verenkleed is licht roomkleurig. Verder heeft de lachvalk donkerbruine vleugels, een zwartgrijs gestreepte staart en een opvallende zwarte band rondom de ogen. De poten zijn kort en bedekt met zeshoekige schubben, die bescherming bieden tegen slangenbeten. Dit is nodig aangezien slangen een belangrijke voedselbron vormen voor de lachvalk. De vogel heeft een lengte van 43 tot 56 cm en een gewicht van 570 gram. 
Grootte
53 cm
Levensverwachting
14 jaar
Voedingsgewoonten
Reptielen vormen het hoofdbestanddeel van het voedselpakket van de lachvalk. Zowel slangen, waaronder ook giftige koraalslangen, als hagedissen worden gedood. Daarnaast vangt de lachvalk zo nu en dan ook knaagdieren en duizendpoten. In sommige gebieden staan ook kleine vleermuizen op het menu van de lachvalk.
Habitat
Het wordt gevonden van beide kusthellingen van Mexico door Centraal- en Zuid-Amerika naar het Peruaanse Amazonegebied en het Boliviaanse Amazonegebied, praktisch heel Brazilië, en het noorden van Argentinië en Paraguay, op hoogten tot 1.500 m (4.900 voet) (zelden tot 2.400 m) (7900 voet) in Colombia), hoewel het vaak afwezig is in bergachtige gebieden. Het beslaat verschillende habitats, meestal inclusief op zijn minst verspreide bomen; het geeft de voorkeur aan vochtige gebieden boven droge gebieden en vermijdt gesloten bossen. Het is over het algemeen niet migrerend, hoewel het in sommige gebieden seizoensgebonden bewegingen kan maken.
Soort voeding
Carnivoor
Algemene Informatie
Gedrag
Deze roofvogel zit graag op een uitstekende plek boven in het regenwoud, vanwaar hij naar een prooi speurt, zonder zelf gezien te worden. Ziet de lachvalk een prooi, bijvoorbeeld een slang, dan laat hij zich er in een duikvlucht op vallen en doodt het met een krachtige beet achter de kop. Vervolgens vliegt de valk met de slang terug naar zijn zitplaats. Kleine exemplaren worden in de bek meegenomen, terwijl de lachvalk grotere exemplaren in de poten meeneemt. Kleine slangen worden direct ingeslikt, waarbij de staart als eerste naar binnen gaat, maar grotere slangen pikt de lachvalk in kleinere stukken voordat hij zijn prooi verslindt. De lachvalk dankt zijn naam aan de kakelende alarmroep. Deze wordt echter weinig gehoord, meestal alleen wanneer de valk gestoord wordt. Een meer algemene roep is een tweetonige roep, waarvan zijn Costa Ricaanse naam guaco is afgeleid. Deze roep wordt vooral na zonsopgang gehoord.
Distributie Gebied
Bosranden en deels open delen van tropische laaglandbossen in Midden- en Zuid-Amerika. Lachvalken zijn algemener in natte gebieden, zoals moerasbossen en regenwouden, dan in droogbossen. De soort telt 3 ondersoorten: H. c. cachinnans: van Nicaragua tot Peru en centraal Brazilië. H. c. chapmani: van Mexico tot Honduras. H. c. queribundus: van oostelijk Bolivia tot oostelijk Brazilië, Paraguay en noordelijk Argentinië.
Soort Status
Niet wereldwijd bedreigd.
Scientific Classification
Phylum
Chordadieren Klasse
Vogels Classificatie
Falconiformes Familie
Caracara's en valken Genus
Herpetotheres Species
Lachvalk 
AI-ornitholoog in uw broekzak
Scan de QR-code om te downloaden
