Australische Steltkluut

De bonte stelt is een watervogel en voedt zich in ondiep water, met zijn snavel het sediment indringend. Het is gezellig, en in Nieuw-Zeeland vormt het soms gemengde koppels met de zwarte stelt (Himantopus novaezelandiae). Het voedt zich grotendeels met waterinsecten en met kleine weekdieren. Het laat een herhaaldelijk gillenkreet horen terwijl het vliegt, en de benen volgen erachter en hebben de neiging om van links naar rechts te zwaaien. De bonte stelten broedt in het voorjaar en kiest als nestplaats een gebied van zand of grind aan een riviermonding, naast een opgedroogde rivierbedding, op een vlak stukje kust of in een grasveld bij de zee. Het lijkt vooral aangetrokken tot locaties in de buurt waar het rode eendenkruid (Azolla rubra) bloeit. Het bereidt een nest voor in een ondiepe depressie of in een schaafwond in de grond waar het gewoonlijk vier ovoido-conische eieren legt. Deze zijn geelbruin onregelmatig gevlekt met donkere vlekken en vlekken. Het nest is moeilijk te vinden omdat de eieren goed gecamoufleerd zijn. Maar de oudervogels geven de aanwezigheid van het nest weg door in de lucht te klimmen en in cirkels te vliegen, terwijl ze noodkreten uiten. De kuikens kunnen het nest bijna verlaten zodra ze zijn uitgekomen. Ze zijn moeilijk te detecteren omdat hun donzige veren goed gecamoufleerd is en ze "bevriezen" wanneer ze gealarmeerd zijn. Een oudervogel veinst soms een beenblessure om indringers weg te lokken van zijn kuikens.

De soort komt voor als standvogel in Nieuw-Zeeland, Australië, de Grote Soenda-eilanden en Sri-Lanka en als trekvogel op Nieuw-Guinea en de Filipijnen.

De Australische steltkluut heeft een enorm groot verspreidingsgebied en daardoor alleen al is de kans op de status kwetsbaar (voor uitsterven) uiterst gering. De grootte van de populatie is niet apart gekwantificeerd, maar wordt door BirdLife International als een ondersoort beschouwd.