Amerikaanse Boslijster

De Amerikaanse Boslijster leeft over het algemeen een solitair bestaan, maar vormt soms kudden met andere soorten in de winter. Het broedgebied varieert in grootte van 800 tot ten minste 8.000 vierkante meters en wordt gebruikt om te nestelen, materialen voor het nest te verzamelen en om te foerageren. Territoriale disputen worden meestal zonder fysiek contact beslecht, maar in ontmoetingen van hoge intensiteit of bij het verdedigen van het nest zijn fysieke interacties met de poten en de snavel geobserveerd. Verdediging tegen roofdieren bestaat uit het slaan met de vleugels en staart, het verhogen van de kruin en soms, bij escalaties, duiken en aanvallen. Bij deze soort is ook een gedrag geobserveerd dat bekendstaat als mieren. Hierbij neemt de vogel één of meer mieren en wrijft deze over zijn veren. Het doel van dit gedrag is niet bekend, maar men denkt dat de vogels mogelijkerwijs een defensieve afscheiding uit de mieren verwerven die mogelijk gebruikt worden voor medicinale doeleinden, of dat het simpelweg een aanvulling is op zijn eigen vet.

Het broedgebied van de Amerikaanse boslijster strekt zich uit van Manitoba, Ontario en Nova Scotia in het zuiden van Canada tot het noorden van Florida en van de Atlantische kust tot de Missouri en oostelijke Great Plains. Hij trekt naar het zuiden van Mexico tot aan Panama in Centraal-Amerika in de winter, voornamelijk in het laagland langs de kusten van de Atlantische en Grote Oceaan. De vogel arriveert over het algemeen in de eerste week van april in de Amerikaanse Golfkust. De herfsttrek begint meestal medio augustus en loopt door tot half september. De trek vindt 's nachts plaatst, zodat ze kunnen navigeren met behulp van de sterren en zich kunnen oriënteren door het aardmagnetisch veld te detecteren. De Amerikaanse boslijster geeft de voorkeur aan loof- en gemengde bossen om in te broeden. Het prefereert hooggelegen mesofiele bossen met een late successie en een matig-dichte struiklaag. Robert I. Bertin (1977) merkte op dat deze lijster van gebieden met stromend water, een vochtige bodem en een hoge ondergroei houdt. Het broedgebied bevat over het algemeen bomen groter dan 16 m, een vrij open bosbodem, een vochtige grond en bladafval, waarbij het vocht in de ondergrond belangrijker is dan zowel de bedekkingsgraad van de boomlaag als toegang tot stromend water. De soort kan in habitatplekken zo klein als één hectare broeden, maar loopt risico op roofdieren van bovenaf en broedparasieten. In de loop der tijd heeft het broedgebied zich naar het noorden verspreid. In dit proces heeft het op sommige gebieden de veery en heremietlijster verdrongen. Als gevolg van recente bosversnippering staat hij bloot aan de broedparasitisme door de bruinkop-koevogel en heeft hij aan territorium verloren in het overwinteringsgebied.

De Amerikaanse boslijster is uitgegroeid tot een symbool voor de afname van het aantal neotropische zangvogels in het oosten van Noord-Amerika, met een afname van 43 procent sinds 1966. Samen met vele andere soorten wordt deze soort bedreigd zowel in zijn Noord-Amerikaanse broedplaatsen als in zijn Centraal-Amerikaanse overwinteringsgebied. Bosversnippering in Noord-Amerikaanse bossen heeft gezorgd voor een toename aan nestpredatie en broedparasitisme door de koevogel, wat een significante daling in het voortplantingssucces heeft betekend. Een onderzoek door het Cornell Laboratorium van Ornithologie heeft voor het eerst op grote schaal aangetoond dat er een link bestaat tussen zure regen en de afname van deze lijsterpopulatie. Voortdurende ontbossing in Midden-Amerika zorgt voor een afname van het overwinteringsgebied van deze vogel, waardoor deze mogelijk gedwongen wordt andere, gevaarlijkere gebieden op te zoeken.Om deze redenen staat deze soort sinds 2014 als gevoelig op de Rode Lijst van de IUCN.