Bruine Visuil

De oproepen van de buffy visuil worden beschreven als een diepe zoemende boem-uh-boem, een hup hup hu en een luide huhuhuhuhuhuhu. Een trisyllabische tu-hoo-hoo is schijnbaar het territoriale lied dat vóór de fokkerij wordt uitgezonden. Zijn roep is beschreven als vergelijkbaar met die van een verre Euraziatische roerdomp (Botaurus stellaris). De buffy visuil is 's nachts actief, maar kan vaak worden gelokaliseerd door de kleine vogels die hem overspoelen terwijl ze in een boom slapen. In sommige gebieden kan het echter semi-overdag zijn en is het overdag op jacht geweest, vooral bij bewolkt weer. Bruine visuilen jagen voornamelijk door zichzelf te plaatsen op een overhangende rots of baars boven water te hangen, of door in ondiep water te waden. Het grijpt voedsel door over het water te glijden, het bijna met zijn voeten af te strijken en zijn prooi te grijpen door snel zijn lange benen uit te strekken. Het voedt zich voornamelijk met vissen, kikkers en in het water levende schaaldieren, vooral Potamon-krabben. Het selecteert meestal de grotere zoetwatervissen die beschikbaar zijn in waterwegen. In vergelijking met de bosuil, die de voorkeur geeft aan stromend water, jagen bruine uilen vaak in stilstaand of stilstaand water. Op nummer in het Melghat Tiger Reserve in India domineerden zoetwaterkrabben van de familie Gecarcinucidae (van het geslacht Barytelphusa) bijna volledig het dieet. Bruine visuilen kunnen zich aangetrokken voelen tot traditionele visvijvers of commerciële visserij om de gemakkelijk gevangen vis op dergelijke locaties te exploiteren. Vruchtwater, met name terrestrische, wordt zelden genomen. Andere opgenomen voedingsmiddelen zijn echter slangen, hagedissen, waterkevers, andere insecten, kleine zoogdieren (inclusief vleermuizen) en af en toe watervogels. In Melghat bestond de grootste biomassa aan voedsel uit kleine zoogdieren, namelijk ratten (Rattus ssp.), Andere soorten murids en Aziatische spitsmuizen (Suncus murinus). Vogels gejaagd door bruine visuilen hebben onder meer een fluitende eend (Dendrocygna javanica) en Indische vijverreiger (Ardeola grayii). Een ongebruikelijk prooi-item dat werd geregistreerd was een 28 cm (11 inch) lange monitorhagedis. Er kan concurrentie optreden tussen deze soort en Pallas's zeearenden (Haliaeetus leucoryphus) en schemerige oehoes (B. coromandus), maar de bruine uil is meer terrestrisch dan de zeearend en eet meer ongewervelde dieren dan een van beide soorten, de arend voornamelijk voedend met vissen gevolgd door watervogels en de oehoe voedend voornamelijk met zoogdieren gevolgd door landvogels. Als hongerige, bruine visuilen aas wegvangen, een zeldzaam gedrag voor uilen. Er werd een geval waargenomen waarbij een kadaver (Crocodylus ssp.) Karkas door deze soort werd geconsumeerd. Zoals hierboven vermeld, wordt de prehistorische B. insularis soms opgenomen in de bruine visuil. Als dit juist is, zou de andere voetanatomie, die meer lijkt op die van een typische oehoe, impliceren dat de populatie terug was verschoven naar een prooi op het land. Een waarschijnlijk prooi-item in dit geval zou de Sardijnse pika (Prolagus sardus) zijn geweest. Er wordt aangenomen dat de uilen met hun prooi zijn verdwenen als gevolg van klimaatverandering, maar de gigantische pika's van Sardinië en Corsica bestonden nog steeds rond 1750, uiteindelijk bezwekend voor vernietiging van habitats, roofzuchtige zoogdieren geïntroduceerd en kort daarna overbejaging.

Deze soort komt voor van het Midden-Oosten tot Zuidoost-Azië en telt 4 ondersoorten: Ketupa zeylonensis semenowi: van het Midden-Oosten tot noordwestelijk India. Ketupa zeylonensis leschenaulti: van India via Myanmar tot westelijk Thailand. Ketupa zeylonensis zeylonensis: Sri Lanka. Ketupa zeylonensis orientalis: van noordoostelijk Myanmar tot zuidoostelijk China, Indochina en Maleisië.

Niet wereldwijd bedreigd.