Bruine Klauwier

De klauwier is een trekkende soort en ringonderzoeken tonen aan dat ze zeer trouw zijn aan hun overwinteringsplaatsen en vaak elke winter terugkeren naar dezelfde locaties. Ze beginnen kort na aankomst met het vestigen van overwinteringsgebieden en hun luide klapperende of ratelende oproepen zijn kenmerkend. De timing van hun migratie is zeer regelmatig met hun aankomst in de winter in India in augustus en september en vertrek in april.

Er worden vier ondersoorten van de bruine klauwier onderscheiden. De nominaat broedt in het noorden van Azië van Mongolië tot in Siberië en overwintert op het schiereiland Malakka en is 's winters algemeen in vooral het noordwesten van Borneo. De ondersoort L. c. confusus komt in praktisch hetzelfde gebied voor. De ondersoort L. c. superciliosus broedt op Sachalin, de Koerilen en Japan en overwintert op Hainan, Sumatra, Java en de Kleine Soenda-eilanden. L. c. lucionensis broedt in Korea en Oost-China en overwintert voornamelijk op Taiwan, de Filipijnen, Grote Soenda-eilanden maar ook op de Andamaneilanden en in India. De soort telt 4 ondersoorten: L. c. cristatus: centraal en oostelijk Siberië en noordelijk Mongolië. L. c. confusus: oostelijk Mongolië, zuidoostelijk Rusland en noordoostelijk China. L. c. lucionensis: oostelijk China, Korea en zuidelijk Japan. L. c. superciliosus: Sachalin en noordelijk en centraal Japan.

De bruine klauwier heeft een groot verspreidingsgebied en daardoor alleen al is de kans op uitsterven uiterst gering. De grootte van de populatie is niet gekwantificeerd. Er is aanleiding te veronderstellen dat de soort in aantal achteruit gaat. Het tempo ligt echter onder de 30% in tien jaar (minder dan 3,5% per jaar). Om die redenen staat deze klauwier als niet bedreigd op de Rode Lijst van de IUCN.