Maskerklauwier

19 cm

Net als zijn familieleden jaagt het gemaskerde klauwier op een baars, meestal 3-8 m (10-26 ft) hoog, hoewel meestal op minder blootgestelde locaties dan die waar de meeste andere shrikes de voorkeur aan geven. Prooi wordt meestal van de grond gehaald, maar wordt af en toe van het gebladerte geplukt of in de lucht gevangen met een behendige vliegenvanger-achtige vlucht. De prooi kan op doornen of prikkeldraad worden gespietst als een 'voorraadkast' voor onmiddellijke of latere consumptie. Omdat passerines relatief zwakke benen hebben, houdt het spitsen het lijk vast terwijl het wordt uiteengereten. Er werd ooit gedacht dat dit gedrag vooral in het broedseizoen door mannelijke klauwieren werd vertoond, maar dit is niet het geval. Het is bekend dat gemaskerde klauwen van beide geslachten in de winter en tijdens de migratie doorboren. Individuele vogels kunnen erg tam zijn, een tuinman volgen of dicht bij een waarnemer voeren. Het gemaskerde klauwier voedt zich voornamelijk met grote insecten, hoewel ook andere geleedpotigen en kleine gewervelde dieren worden gevangen. Klauwen worden dikker vóór de migratie, maar in mindere mate dan andere passanten, omdat ze onderweg kunnen eten en soms andere vermoeide migranten meenemen. Ondanks zijn relatief kleine formaat, is de gemaskerde klauwier geregistreerd als dodende soort zoals een mindere keel en weinig snel. Gewervelde dieren worden gedood door snavels naar de achterkant van het hoofd en de tomiale tanden worden vervolgens gebruikt om de nekbeenderen te scheiden.

De gemaskerde klauwier broedt op de Balkan, in het noordoosten van Griekenland en enkele van de Griekse eilanden, Turkije, Cyprus en van het zuiden van Syrië tot Israël. Het nestelt ook in Oost-Irak en West-Iran. Het bereik in het oosten is onzeker en omvat mogelijk Afghanistan en Noord-Saoedi-Arabië. Het is migrerend en overwintert ten zuiden van de Sahara, voornamelijk in Tsjaad, Soedan en Ethiopië. Kleinere aantallen zijn te vinden in het westen tot het oosten van Mali en Nigeria, en in het noorden van Kenia en het zuiden van Saoedi-Arabië. De meeste vogels verlaten eind augustus en september de broedgebieden en keren in februari en maart terug naar het noorden. Deze soort wordt in het voorjaar veel vaker gezien in Egypte, Jordanië en Israël dan in de herfst, wat suggereert dat de zuidelijke beweging zich verder naar het oosten kan concentreren. Vogels zullen tijdens migratie kleine gebieden op ongeveer 0,5 hectare (1,2 acres) vasthouden en, in tegenstelling tot andere shrikes, kunnen ze in aanzienlijke aantallen samenkomen. Meer dan 100 zijn gezien in één plaats in Israël, waarvan vijf in één enkele struik. Deze klauwier is voorgekomen als een zwerver in Algerije, Finland, Kenia, Libië, Spanje, Zweden, Mauritanië en Turkmenistan. Er zijn ten minste drie personen gedocumenteerd in Groot-Brittannië en twee personen in Armenië. Het favoriete leefgebied van de gemaskerde klauwier is een open bos met struiken en enkele grote bomen. In tegenstelling tot zijn familieleden vermijdt het een zeer open, licht begroeid land. Boomgaarden en ander cultuurgrond met geschikte oude bomen of grote heggen worden ook gebruikt door deze soort. Het wordt normaal gesproken aangetroffen in meer beboste gebieden dan sympatrische klauwen. Het komt voor in laaglanden en in heuvels tot 1.000 m (3.300 ft). In sommige gebieden vindt fokkerij plaats op grotere hoogten, tot 2000 m (6600 ft). Het kan voorkomen in tuinen en resorts tijdens migratie, en in de winter geeft het weer de voorkeur aan open land met doornige struiken en grote bomen zoals acacia of geïntroduceerde eucalyptus.