Kneu

De kneu is een zaadeter die zich voedt met zaden van bomen en ruigtekruiden zoals hennep en vlas (resp. Cannabis en Linum - de wetenschappelijke namen van de kneu zijn hiervan afgeleid), en insecten en larven.

Hij komt voor in Europa, Noord-Afrika en West-Azië. Het is een typische vogel van ouderwets agrarisch cultuurland met dorpen, houtsingels en heggen met veel groen. De soort telt zeven ondersoorten: L. c. autochthona: Schotland. L. c. cannabina: westelijk, centraal en noordelijk Europa, westelijk en het zuidelijke deel van Centraal-Siberië. L. c. bella: van het Midden-Oosten tot Mongolië en noordwestelijk China. L. c. mediterranea: het Iberisch Schiereiland, Italië, Griekenland, noordwestelijk Afrika en de mediterrane eilanden. L. c. nana: Madeira. L. c. meadewaldoi: de westelijke en centrale Canarische Eilanden. L. c. harterti: de oostelijke Canarische Eilanden. Vogels die in Nederland broeden trekken in de winter naar Zuid-Spanje en Marokko. Vogels uit het noorden trekken hier door. In de winter zijn er weinig kneuen, zeker als het echt koud wordt. De kneu trekt in grote aantallen door in april en oktober.

De gewone kneu wordt door het Britse Biodiversity Action Plan als prioritaire soort aangemerkt. Het wordt in het VK beschermd door de Wildlife and Countryside Act 1981. In Groot-Brittannië neemt de populatie af, toegeschreven aan toenemend gebruik van herbiciden, agressieve verwijdering van struikgewas en overmatig trimmen van heggen; de populatie daalde met 56% tussen 1968 en 1991, waarschijnlijk als gevolg van een afname van de zaadaanvoer en het toenemende gebruik van herbiciden.