Roodvleugelelfje

16 cm

Het voortbestaan van feeënkinderen van het ene seizoen op het andere is over het algemeen hoog voor zulke kleine vogels, en de roodvleugelige feeënkonijnen hebben het hoogste percentage - 78% van de broedende mannetjes en 77% van de broedende vrouwtjes overleeft van jaar tot jaar. Het is niet ongebruikelijk dat roodvleugelige feeënkinderen de leeftijd van 10 jaar bereiken, en de oudst bekende tot nu toe bereikte de leeftijd van 16 jaar.

Zoals alle feeënkinderen, is de roodvleugelige feeënkonijn een actieve en rusteloze voeder, foeragerend in zwarte en lage struiken, maar ook in bladafval op de grond nabij beschutting. Het zal af en toe bomen stijgen tot 5 m (16 ft) boven de grond in de ondergroei, vooral in de late zomer en herfst, omdat de schilferende eucalyptusschors een rijke bron is van geleedpotigen. Vogels worden echter blootgesteld aan potentiële roofdieren en de uitstapjes zijn daarom kort. Ze consumeren een breed scala aan kleine wezens, meestal insecten, eten het hele jaar door mieren en kevers en voegen tijdens het broedseizoen spinnen, beestjes en rupsen toe aan hun dieet. In het voorjaar en de zomer zijn vogels de hele dag door in bursts actief en begeleiden hun foerageren met gezang. Insecten zijn talrijk en gemakkelijk te vangen, waardoor de vogels tussen uitstapjes kunnen rusten. Groepen schuilen en rusten vaak samen op het heetst van de dag. Voedsel is in de winter moeilijker te vinden en ze moeten de dag doorbrengen met continu foerageren. Vooral mieren zijn in deze periode een belangrijke voedselbron en vormen een groot deel van het dieet.

De roodvleugelige feeën komt voor in de nattere, zuidwestelijke hoek van West-Australië, van de Moore River ten noorden van Perth South tot aan de Margaret River en in het oosten tot Albany. Het komt vaak voor in delen van zijn verspreidingsgebied, hoewel er enige tekenen zijn van achteruitgang door drooglegging van moerasland. Het leeft in de ondergroei van karri en jarrah. Oudere bossen lijken minder gunstige habitats te zijn, terwijl vogels na het kappen zich aangetrokken voelen tot verstoorde gebieden. Brand zorgt er ook voor dat populaties verdwijnen en terugkeren na een periode van twee jaar. Bosplantages van dennen en eucalyptussen zijn over het algemeen ongeschikt omdat ze onvoldoende kreupelhout hebben. In de boshabitat geven de roodvleugelige feeën de voorkeur aan nattere geulen en zwaardzegge aan de rivier. Het grenst aan het bereik van de bonte sprookjes op de noordelijke grens van het bereik, en de blauwborstige sprookjes in de oostelijke grens, met die twee soorten die droger struikgewas bezetten, terwijl de roodvleugelige sprookjes zich beperkt tot nattere bossen. Het ontbreken van tussenvormen versterkt de status van alle drie de taxa als afzonderlijke soorten. Sites die door BirdLife International zijn geïdentificeerd als belangrijk voor het behoud van sprookjesachtige sprookjes, zijn Araluen-Wungong, Jalbarragup, Mundaring-Kalamunda, North Dandalup, de Stirling Range, Two Peoples Bay en Mount Manypeaks.