Roodrugelfje

13 cm

Net als andere feeënkinderen is de roodrugkoningin overwegend insectenetend; ze eten een grote verscheidenheid aan insecten, waaronder kevers zoals snuitkevers, blad-, juweel-, vlooien- en grondkevers, wantsen, sprinkhanen, motten, wespen en krekels. Insectenlarven en eieren worden zowel als spinnen gegeten. Zaden en ander plantaardig materiaal vormen slechts een zeer klein deel van zijn dieet. Het is te vinden op insectenjacht in bladafval, struiken en aan de randen van waterlichamen, meestal 's ochtends en laat in de middag. Zowel volwassenen van beide geslachten als helpervogels voeden de jongen.

De sprookjesvrouw met rode rug is endemisch in Australië en is te zien langs rivieren en de kust van Kaap Keraudren in het noorden van West-Australië via de Kimberleys, Arnhem Land en het Golfland en naar Cape York, met de Selwyn Range en bovenloop van de Flinders Rivier als zuidelijke grens. Het wordt ook gevonden op de nabijgelegen eilanden voor de kust, Groote Eylandt, Sir Edmund Pellew, Fraser, Melville en Bathurst. Het bereik strekt zich helemaal uit langs de oostkust ten oosten van de Great Dividing Range tot aan de Hunter River in New South Wales, en geeft de voorkeur aan natte, met gras begroeide tropische of subtropische gebieden, met hoge grassen zoals bladgras (Imperata cylindrica), soorten Sorghum , en Eulalia. Het is geen echte migrant, hoewel het lokaal nomadisch kan zijn als gevolg van veranderingen in de vegetatie en het gebied na het broedseizoen kan verlaten. De soort trekt zich bij brand terug in een brandwerende dekking. De sprookjesvrouw met rode rug vermijdt dorre habitats en wordt ten zuiden van zijn verspreidingsgebied vervangen door de witvleugelige sprookjes.