Brilzee-eend

43-53 cm (17-21 in)

De surf scoter voedt zich voornamelijk met bentische ongewervelde dieren. Tijdens de broedperiode foerageren surfscoters in paren of kleine groepen op een breed scala aan zoetwater ongewervelde dieren. De zee-eenden voeden zich echter de rest van het jaar met mariene organismen, in koppels variërend van enkele individuen tot enkele duizenden vogels. Belangrijke voedingsmiddelen zijn onder meer schaaldieren, paaiende haring, buikpotigen en kleine tweekleppigen zoals mosselen. In de late winter en lente hebben surfscoters de neiging om hun dieet aan te passen aan de relatieve winstgevendheid van het voedsel, wat blijk geeft van opportunisme. Ze beginnen bijvoorbeeld te voeren in zeegrasvelden, op epifaunale schaaldieren die in de winter in omvang zijn toegenomen of op Pacifische haringeieren (Clupea pallasi), tijdens het paaien van vissen. Naarmate het prooilandschap verandert, zullen surfschutters hun foerageerinspanningen en habitatkeuze aanpassen. De inspanning is het laagst in december als gevolg van de grote overvloed aan prooien, en neemt toe tot half februari, wanneer de prooi afneemt. In maart neemt het weer toe, waarschijnlijk als gevolg van de toenemende daglichttijd voor foerageren. Naarmate het seizoen vordert, verhuizen surfscoters naar habitats met een lagere prooidaling, in plaats van te blijven in arme habitats en hun foerageerinspanning te vergroten. Surfscoter vangt zijn voedsel meestal onder water op en consumeert het in zijn geheel. Er is waargenomen dat ze kleinere tweekleppigen selecteren dan die beschikbaar zijn, waarschijnlijk vanwege de energiekosten van de verwerking van schelpmateriaal. Ze lijken ook langzaam zwemmende epifaunale schaaldieren te selecteren. Surfschutters consumeren kleinere prooien die zich in een complexe leefomgeving bevinden, zoals mosselbanken, waardoor ze meer visuele aanwijzingen gebruiken dan hun soortgenoten met witte vleugels. Ze kunnen ook visueel lokaliseren sifons gevormd door infaunale tweekleppigen om ze te vangen. Darmanalyse toonde een sterk vermogen aan om het eten van vegetatie te vermijden tijdens het voeden met aangehechte haringeieren. Zwermen surfspotter lijken zeer synchroon te duiken en deze synchroniteit is gecorreleerd met de groepsgrootte. Duikduur varieert met veel factoren zoals prooitype, dichtheid en winstgevendheid, seizoen en waterdiepte. Surfschutters verlengen hun duikduur wanneer ze zich voeden met paaien van haring, die moeilijker te vangen zijn dan zittend tweekleppigen. Volwassen scoters van deze soort duiken naar schaaldieren en weekdieren, terwijl de kuikens leven van allerlei zoetwater ongewervelde dieren.

Deze trekkende soort broedt in de boreale bossen nabij de noordelijke zoetwatermeren. Er zijn maar heel weinig nesten waargenomen, maar ze hebben de neiging om in de buurt van sparren te zijn, iets bergopwaarts naar wetlandgebieden. Om zijn vervelling voor de migratie te voltooien, reist de surfscoter naar een ruiplaats, die verschilt van de overwintering of de broedplaats. Vanwege de kwetsbare toestand van de eenden in die perioden, wordt aangenomen dat rui-locaties winstgevend voedsel hebben en minder predatierisico's hebben en zich in baaien, inhammen of estuaria bevinden. De surf scoter wint in mariene habitats nabij de kust.