Kalanderleeuwerik

Deze soort beslaat open vlaktes, van steppen en weilanden tot uitgebreide droge graanteelt en echte steppe met dichte grasmat. In het Middellandse-Zeegebied komt het vooral voor in droge weilanden en droge teelten. In gecultiveerde gebieden geeft hij de voorkeur aan braakakkers, lange braakakkers en akkerranden en in mindere mate ingezaaide akkers, door niet-geïrrigeerde peulvruchten en gerstvelden te selecteren. De soort is monogaam en legt van begin april tot juli eieren. Het nest is gemaakt van grasstelen en kleine bladeren, bekleed met zachter materiaal en gebouwd in een ondiepe holte op de grond, vaak onder een piemel. Koppelingen zijn meestal drie tot zes eieren (de Juana en Suárez 2004). Het dieet is seizoensgebonden en voedt zich voornamelijk met insecten in de zomers en zaden en grasspruiten in de winter. Mediterrane populaties zijn inwonend en vormen grote kuddes in de herfst en winter (Snow and Perrins 1998, de Juana en Suárez 2004). Oostelijke populaties zijn migrerend of gedeeltelijk migrerend (de Juana en Suárez 2004). Parasieten van de calandra-leeuwerik zijn onder meer de kauwluis Ricinus vaderi, beschreven aan de hand van exemplaren die in Azerbeidzjan zijn verzameld.

Deze soort broedt in gebieden rond de Middellandse zee, oostwaarts van Turkije tot in noorden van Iran en het zuiden van Rusland. De kalanderleeuweriken die in het noorden leven (Rusland) trekken 's winters naar zuidelijke landen, deze trek reikt tot het Arabische schiereiland en Egypte. De rest is overwegend standvogel. Het leefgebied bestaat uit open agrarisch gebied en natuurlijk steppelandschap. De soort telt 4 ondersoorten: M. c. calandra: van zuidelijk Europa en noordwestelijk Afrika tot Turkije (behalve het zuidelijke deel van Centraal-en zuidoostelijk), Transkaukasië en noordwestelijk Iran. M. c. psammochroa: van noordelijk Irak en noordelijk Iran tot Turkmenistan en Kazachstan. M. c. gaza: van oostelijk Syrië en zuidoostelijk Turkije tot zuidwestelijk Iran. M. c. hebraica: van het zuidelijke deel van Centraal-Turkije en noordwestelijk Syrië tot Israël en westelijk Jordanië.

De vogel heeft een zeer groot verspreidingsgebied en daardoor alleen al is de kans op de status kwetsbaar (voor uitsterven) gering. De grootte van de populatie werd in 2004 ruw geschat tussen de 62 en 288 miljoen individuen. De kalanderleeuwerik gaat in aantal achteruit door versnippering van de leefgebieden. Echter, het tempo ligt onder de 30% in tien jaar (minder dan 3,5% per jaar). Om deze redenen staat deze leeuwerik als niet bedreigd op de Rode Lijst van de IUCN.