Roodokselkoevogel

Schreeuwende koevogels zijn monogaam en vormen stabiele paren voor de duur van het broedseizoen. Als verplichte broedparasieten bouwen ze geen eigen nesten, maar parasiteren ze in plaats daarvan de nesten van andere soorten, voornamelijk baywings. De meeste baywing nesten worden geparasiteerd door de schreeuwende koevogel met een parasitatiegraad van 74-100%. Parasitisme van 5-20% is geregistreerd voor de bruine en gele moerasvogel en 46% voor de Chopi-merel. Schreeuwende koevogel-eieren worden gespot zoals die van hun belangrijkste gastheer, de baywing, maar variëren in vorm, achtergrondkleur en markeringen. Hoewel dit duidelijk kan zijn wanneer ze tijdens het leggen in het gastnest verschijnen, kunnen ze moeilijk te detecteren zijn in een nest vol eieren. Schreeuwende koevogels kunnen 6-20 eieren leggen in een baywing-nest, maar meestal legt één paar slechts 2 eieren in het gastnest. Tot 12 vrouwelijke schreeuwende koevogels kunnen hetzelfde baywing-nest parasiteren. Schreeuwende koevogel-volwassenen doorboren vaak de eieren van hun gastheren en eerder gelegde parasitaire eieren. Een studie toonde aan dat 22,5% van de baywing-eieren werd doorboord door de schreeuwende koevogel. Schreeuwende koevogels kunnen onderscheid maken tussen hun eieren en die van andere soorten en laboratoriumproeven hebben aangetoond dat schreeuwende koevogels vaker eieren van glanzende koevogels (Molothrus bonariensis) zullen doorboren dan hun eigen eieren. De doelen van het eierpunctiegedrag zijn niet duidelijk begrepen, maar kunnen de parasiet informatie verschaffen over de embryonale ontwikkeling van de gastheer-eieren en dus of ze al dan niet parasiteren. Eierpunctie kan ook worden toegepast om de nestcompetitie te verminderen en de overleving van parasitaire nakomelingen te verbeteren. Zware predatie in de vorm van eierpuncties, wat resulteert in totale nestbreuk en nestverlating, kan ook nieuwe kansen creëren voor schreeuwende koevogels in de vorm van nieuwe nesten om te parasiteren. Schreeuwende koevogels bedriegen hun belangrijkste gastheer, de baywing, met een uitstekende visuele nabootsing van kuikens. Schreeuwende koevogels zijn zelfs de enige vogelbroedparasiet die deze eigenschap vertoont. Er zijn kleine verschillen in huid- en snavelkleur van nestvogels, maar dit is alleen de eerste 4-5 dagen aanwezig. Ze blijven dan bijna identiek in grootte en uiterlijk totdat ze qua voedingswaarde onafhankelijk worden. Schreeuwende koevogelkuikens bootsen ook de bedelgeluiden van hun baywing nestgenoten na en smeken bovendien langer en met een hogere intensiteit. Dit intensere bedelen weerspiegelt niet de grotere hongerbehoeften; weerspiegelt in plaats daarvan een hard-wired gedrag om voldoende voeding en overleving te garanderen. Hoewel de opfokomgeving de parameters van de bedelingscall kan beïnvloeden, ontwikkelen Screaming Cowbird-nestlings de akoestische signalen die nodig zijn voor de herkenning van nakomelingen door de baywings, onafhankelijk van de sociale ervaring. Vanwege de nabootsing van nestvogels en jonge vogels is gesuggereerd dat schreeuwende koevogels en baywings nauw verwant zijn; moleculair onderzoek heeft echter uitgewezen dat de soorten niet elkaars naaste verwanten zijn.

Deze soort komt voor van oostelijk Bolivia tot Paraguay, zuidelijk Brazilië, Uruguay en noordelijk Argentinië.

Niet wereldwijd bedreigd.