Blauwe Rotslijster

Het voedsel bestaat uit insecten en bessen.

De blauwe rotslijster heeft een uitgestrekt verspreidingsgebied. Zo zijn er populaties in Zuid-Europa en Noordwest-Afrika, verder in West- en Midden-Azië tot in Noord-China en in het noorden van Zuidoost-Azië. De soort telt vijf ondersoorten: M. s. solitarius: van noordwestelijk Afrika, zuidwestelijk en het zuidelijke deel van Centraal-Europa, noordelijk Turkije tot Georgië en Azerbeidzjan. M. s. longirostris: van Griekenland en westelijk en zuidelijk Turkije via het Midden-Oosten tot de noordwestelijke Himalaya. M. s. pandoo: van de centrale Himalaya tot oostelijk China en noordwestelijk Vietnam. M. s. philippensis: van oostelijk Mongolië tot Sachalin zuidelijk tot Japan, de uiterst noordelijke Filipijnen en noordoostelijk China. M. s. madoci: Malakka en noordelijk Sumatra. De vogels uit Europa, Noord-Afrika en Zuidoost-Azië zijn meestal standvogel (of ze trekken naar naburig laagland). Populaties uit Azië zijn trekvogels die overwinteren in Afrika ten zuiden van de Sahara, India en Zuidoost-Azië. De vogel broedt in rotsig terrein dus meestal in berggebieden maar plaatselijk, bijvoorbeeld in Spanje, ook in laagland bij steengroeves, in ruïnes, kerken en andere gebouwen.

De blauwe rotslijster heeft een enorm groot verspreidingsgebied en daardoor alleen al is de kans op uitsterven uiterst gering. De grootte van de populatie wordt geschat op 360 tot 780 duizend individuen. Dit aantal is stabiel. Om deze redenen staat deze rotslijster als niet bedreigd op de Rode Lijst van de IUCN.