Chinese Fluitlijster

De blauwe fluitende lijsters worden meestal alleen of in paren gevonden. Ze springen op rotsen en bewegen zich in snelle spurts. Ze draaien bladeren en kleine stenen om, houden hun hoofd schuin en controleren op bewegingen van een prooi. Als ze gealarmeerd waren, verspreidden ze zich en hingen hun staart neer. Ze zijn actief na de schemering en tijdens het broedseizoen (april tot augustus) zingen ze tijdens de duisternis van zonsopgang en zonsondergang als er weinig andere vogels roepen. De oproep gaat in november het meest vooraf aan zonsopgang. De alarmoproep is een schrille kree. Het nest is een kopje mos en wortels geplaatst in een richel of hol naast een beek. De gebruikelijke koppeling bestaat uit 3 tot 4 eieren, waarbij het paar soms een tweede broed grootbrengt. Ze voeden zich met fruit, regenwormen, insecten, krabben en slakken. Slakken en krabben worden meestal op een rots gehavend voordat ze worden gevoerd. In gevangenschap is bekend dat ze muizen doden en opeten en in het wild zijn er prooidieren op kleine vogels.

Deze soort telt 6 ondersoorten: M. c. temminckii: van de bergen van centraal Azië tot het westelijke deel van Centraal-China en noordoostelijk Myanmar. M. c. caeruleus: centraal en oostelijk China. M. c. eugenei: van centraal Myanmar tot oostelijk Thailand, zuidelijk China en noordelijk en centraal Indochina. M. c. crassirostris: zuidoostelijk Thailand, Cambodja en noordelijk en centraal Maleisië. M. c. dichrorhynchus: zuidelijk Maleisië en Sumatra. M. c. flavirostris: Java.

Niet wereldwijd bedreigd.